Λες κι ειχε διασχισει πια τον ερωτα και την κολαση του,χτενιζε τωρα τα μαλλια της μπροστα στον καθρεφτη,χωρις ουτε εναν κοσμο να χει απομεινει στην καρδια της.Προτου πεσει στο κρεβατι,σαν να σβηνε ενα κερι,φυσηξε τη μικρη φλογα της μερας.
ΚΛΑΡΙΣ ΛΙΣΠΕΚΤΟΡ,amor
3 σχόλια:
ετσι αποχωρει η μέρα....
μα ετσι κι οι ανθρωποι αποχωρουν
μα ετσι κι¨"οι φιλοι" φευγουν....
σαν το φυσημα στην φλιγα ενος μικρου κεριου.....
τι δύναμη αντιστασης να έχει;
φιλι....καρδιας
καρδιας φιλι ακουμπω
Καλημέρα λοιπόν και μια και είσαι σε ποιητικό mood συμπληρώνω..
That is not dead which can eternal lie, and with strange aeons even death may die.
H.P. Lovecraft.
Amor, καθόλου άσχημη διάθεση...
Η εξομολόγηση εξαιρετική.
Άργησα κάπως αλλά εδώ είμαστε πάλι...
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου