Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

καταληψη..

Πανε δυο μηνες τωρα,οπου ενας τρελος πονος εχει κανει καταληψη στον αυχενα μου.Τον τελευταιο μηνα αποφασισε να με κρατηση μακρυα απο δραστηριοτητες,θελει να μενω στο κρεβατι.Με θελει ακινητη,ανυμπορει να κανω πραγματα.Σκεφτομαι..τι θελει να μου πει?γιατι πρεπει να μεινω ακινητη?μηπως ηταν ο χρονος γι αυτο?μηπως ετσι μονο θα σταματουσα το τρεξιμο ανευ λογου κ αιτιας?
Καθε που θυμωνω με ποναει πιοτερο..Καθε που κανω κινησεις ανουσιες,αυτος εκει με περισοτερο πονο..
Μηπως τελικα αυτος ο πονος ηρθε με φιλικες διαθεσεις?μηπως δεν υπηρχε αλλος τροπος για να δω?να δω το κοκκινο που αναψε μεσα μου..
Σημερα σηκωθηκα παλι με την παρεα του στο σβερκο μου.Σημερα ομως ειπα οτι δεν θα του κανω τη χαρη.η μηπως να του την κανω?
Να ανοιξω επιτελους τα ματια μου σαυτα που δεν εβλεπα, απο την ταχυτητα της καθημερινοτητας μου.
Σημερα οι σκεψεις ηρθαν κι αυτες να παρουν το χωρο τους στην καταληψη του πονου.
Σημερα ειναι μια νεα μερα..σημερα θα παω βολτα τον ζαμαν να τρεξουμε..οι τρεις μας.εγω ο ζαμαν κι ο πονος..