Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

για ποια κονσερβα μου μιλας?

Ποτε δεν τα πηγαινα καλα με τα χριστουγεννα.Με χαλαει ολο αυτο το κλιμα που μας εχουν επιβαλει οτι πρεπει να υπαρχει.Δωρα που σημαινει χρημα,χαμογελα που σημαινει μασκες υποκρισιας,ευχες copy paste που σημαινει το κανω γιατι ετσι πρεπει.
Κανε μου δωρο μια αγκαλια αληθινη δεν κοστιζει τπτ.Δειξε μου την πραγματικη σου διαθεση,ετσι θα ερθουμε πιο κοντα χωρις μασκες.Δωσε μου μια ευχη μονο για μενα,μοναδικη και ολοτελα δικη μου,οποια κι αν ειναι αυτη.
Θυμαμαι παιδακι μικρο,το δεντρο που στολιζε η μανα μου..ειχε μαδησει,οχι γιατι ηταν φυσικο αλλα γιατι το ειχαμε 20 χρονια.ποσο να αντεξει και το ψευτικο πια?
Φετος τρομαξα οταν συνιδητοποιησα οτι και το δικο μου δεντρο αρχισε να γερναει παρολο το ψευτικο του.Δεν το κατεβασα απο το παταρι,θα το κατεβασω μετα τις γιορτες για να το πεταξω.Εφερα μια κλαρα απο το λυκαβητο,της εβαλα και λιγα λαμπακια,ετσι για το καλο κι αυτο ηταν ολο.πιο φυσικα πραγματα φετος,ισως ετσι να ερθουν και πιο αληθειες στη ζωη μου,ποιος ξερει.
Παραμονη χριστουγεννων μαζεψε η φιλοζωικη ενα χασκι απο τη γειτονια,γιατι εκανε καταγγελια ο γειτονας οτι δαγκωνει.δεν εχουμε δει ποτε ουτε αν εχει δοντι φυσικα αλλα αφου η καταγγελια ειναι επωνυμη τον μαζεψαν...μερες αγαπης σου λεει.θα εχει το θρασος αυτος ο ανθρωπος να με δει αυριο κ να μου πει ευχες χαμογελαστα...
Ειδα και το συσητιο που μοιραζει ο δημος τις γιορτες.μα καλα τον υπολοιπο χρονο δεν πεινανε?το στομαχι τους μονο τις γιορτες ανοιγει??
Μερες αγαπης γιορτινες...λες και δεν πρεπει να ειναι ολες οι μερες αγαπης.κατι σαν τη τσικνοπεμπτη μου κανει.σημερα αγαπαμε και ευχομαστε.αυριο παμε για αλλες μερες..μαμας,παιδιου,ναρκωτικων,aids,φτωχων,ζωων...
καναμε τα αυτονοητα κονσερβες που τις ανοιγουμε οταν πρεπει..και ποιος οριζει το πρεπει γμτ??

να εχουμε υγεια τουλαχιστον,να ανοιξουμε περισοτερες κονσερβες...

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Το ταλεντο του να πεφτεις...

με τη σιγουρια πολλων πτωσεων,προχωραω για την επομενη πτωση.ευτιχως δεν αλλαζει κατι στο σκηνικο κ δεν εχω εκπληξεις,εμαθα καλα τον τροπο να πεφτω...οπως οταν ετοιμαζομουν για τους αγωνες εντουρο..το σημαντικο ειναι να μαθεις να πεφτεις,ελεγε ο φιλος μου ο χρηστος...μονο ετσι δεν θα χτυπησεις..δυστιχως φιλε μου δεν ισχυει το ιδιο και στις πτωσεις της ζωης γμτ...με το πιωμενο ποτηρι χτυπαω οπου βρω μηπως κι ανοιξει καποια πορτα...ψαχνω τον χειρουργο που θα βγαλει τα μικροσκοπικα γυαλακια απο το δερμα μου...ασκοπα,αυριο θα σπασω παλι το ποτηρι κ παλι θα τα εχω στο δερμα μου...ποναω,ματωνω κ γλυφω τις πληγες μαζι με το σκυλο μου,για φτιαξω εδαφος για τις επομενες...ηθελα τοσα να περπατηση...να σταθει χωρις πατεριτσες και να παει πιο περα..πιο ψηλα...πιο μακρυα απο μενα..πιο κοντα στη ψυχη μου...ευτιχως εμαθα να πεφτω..

Το υστερογραφο μιας συγνωμης...

"Οι λεξεις φταινε.Αυτες ενθαρρυναν τα πραγματα να αρχισουν να συμβαινουν"
Κι επειτα ηρθε το haig,να τις στειλει σε λαθος παραληπτη.Γιατι εγω ειμαι ο σωστος παραληπτης..Γιατι οταν τρεμεις που δεν εχεις να δωσεις αυτα που θελεις,τα βαζεις με αυτους που εχουν..Ηλιθια οπως παντα.Γιατι δεν μπορεσες να δαμασεις τις λεξεις,φοβηθηκες να το κανεις και τις αφησες να φυγουν απο σενα χωρις να τις ντυσεις με τα δικα τους ρουχα..αμυνα?ισως..μαλακια?ναι.
Φοβος απο την αρχη...φοβος που ομως αφεθηκες αλλα μονο μεσα σου,σαυτον..Γιατι το εξω σου δεν το αφησες,δεν προλαβες....
Και ερχονται μετα για το καλο σου να μιλανε,να λενε,να λενε...και δεν τους προλαβες,δεν τους περιμενες στη γωνια,εισουν ανυποψιαστη..το κακο εχει γινει,τι να σωσεις πια..θελεις αραγε να σωσεις??προσβολες καταμουτρα και να μην μπορεις να ανασανεις,να πεις κατι.οχι τοσο γιατι εκανες λαθος,ουτε γιατι τις αξιζεις..αλλα να,ειναι που το περιμενες αλλιως αυτη τη φορα..ουτοπια,για αλλη μια φορα.
Ερχονται γιορτες.Ποτε δεν μου αρεσαν.Παντα ενιωθα σαν καρναβαλι που πρεπει να βαλει τη μασκα της ευτιχιας για να δωσει ευχες.Ευχες για μια μερα και μετα παλι γκρινιες..ολο αυτο θυμαμαι χρονια τωρα..μα να...ειναι που γελαστηκα για λιγο κ πιστευα οτι δεν θα χρειαζομουν μασκα φετος...το μυαλο μου ειναι θολο και με ποναει..ολα τα κανω μηχανικα..θα περασει κι αυτο,το ξερω..μα να...ειναι που δεν ηθελα να περασει..ο χρονος παλι με προλαβε..δεν προλαβα ουτε τη μιση διαδρομη να κανω...θα φταιει το τσιγαρο..καπνιζω και πολυ τελευταια..ολα καλα,,οπως παντα...
"τι κανεις?"
'καλα"
...
(τι κανεις?)
(ποναω γμτ)
...

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

με λογια δανεικα..

'Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα 'Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη. Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι, Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους, Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές 'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο. Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο, Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου. (Ελυτης)


δεν εχω σκεψεις,δεν εχω φωνηεντα,συμφωνα,λεξεις...δεν θελω και να εχω..μια σιωπη κραυγη ισως..ενα χασιμο στο πουθενα...διαβαζω μονο...και κανω copy paste...
πως γινεται το copy paste στη ζωη μου??απο που να παρω και που να δωσω???..

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

Κατι-τιποτα..

Ζωή-Θάνατος. Παρουσία-Απουσία. Κάτι-Τίποτα. Το Κενό, το Μηδέν και η παρουσία του στη ζωή μας, η σχέση μας μ’ αυτό. Το σταδιακό ή αιφνίδιο πέρασμα από το Ον στο Μη-ον με «όχημα» τον Έρωτα, το Φόβο, τη Μνήμη και τη Νύχτα.
Αδειασα απο σκεψεις..αδειαζω απο συναισθηματα..φοβαμαι...δεν φοβαμαι γιατι δεν νιωθω.
να φυγω..δεν φευγω γιατι δεν εχω δυναμη,ειναι κι αυτο συναισθημα νομιζω..
τα χανω..δεν εχω και κατι να χασω...λουκετο..δεν εχω τι να κλειδωσω...

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Κουρασμενος ανθρωπακος

Ενα τραγουδι εχει σφηνωσει σε καθε ρινιδα του μυαλου μου..Καθε του λεξη γινεται μοριο μου, σημερα.Αν ειχε μια φωτογραφια στη θεση των στοιχων,σιγουρα θα ηταν η φατσα μου..Να βρισω ποσο πια κ τι να πω?η λογικη μου το βαλε στα ποδια κι αυτη..η πραγματικοτητα,εδω,αμειλικτη να μου δειχνει το εγκλημα που θελω να κανω.Εναντια σε μενα,στη λογικη,στο μελλον μου,στο σωστο..σκατα.βαρεθηκα να υπολογιζω τα πρεπει κ τα σωστα.Ας μεινω στο τραγουδι...

Στίχοι: Λευτέρης ΠαπαδόπουλοςΜουσική: Γιώργος ΧατζηνάσιοςΠρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Είμαι φτωχός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος,
των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος.
Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,δίχως ταυτότητα πια
.Μία ζωή με κρατάν, με κουνάν μ’ ένα σπάγγο
.Λόγια, σχολειά, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο.
Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,δίχως ταυτότητα πια.
Όπου χαρά πρώτη-πρώτη σειρά κάποιος κλέφτης.
Κι όποιο κακό κάνει τ' αφεντικό, εγώ είμ' ο φταίχτης.
Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;Άστε με ήσυχο όλοι.


Θέλω να ζήσω ελεύθερος,δίχως ταυτότητα πια.

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Ιδανικος κι αναξιος εραστης..

Στίχοι: Νίκος ΚαββαδίαςΜουσική: Γιάννης Σπανός
θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστήςτων μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξθ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθείκαι λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώσε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

γιατι αυτο ειμαι..γιατι το λεω κ δεν με πιστευεις..γιατι το δειχνω και δεν το βλεπεις..γιατι συμβαινει και το αρνησε...γιατι ειμαι εγω και δεν υπαρχω...γιατι εισαι εσυ και σε σκοτωνω..χωρις να το θελω,ετσι αναξια κ ιδανικα..

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Σ'ενα ασημοχαρτο απο πακετο τσιγαρων..

Καθαριζα το πορτοφολι μου(καθε δυο χρονια το κανω)κ βρηκα ενα ασημοχαρτο απο τσιγαρα.Αυτη η μανια μου να μην πεταω τιποτα πια...

"Και δικαιωμα δεν εχω πια να σ αγαπω"
Ο Σωτηρης,το φεγγαρι απεναντι μου,εσυ του εχεις γυρισει τη πλατη..οπως και σε μενα.
Ναι το ξερω,δεν εχω δικαιωμα..το τραγουδι που αρεσει στον πατερα σου..κι εγω σαρεσω,το ξερω,οχι τοσο ομως που να τα κανεις ολα Λονδινο.Να δωσεις λεει μια και να τα τιναξεις ολα στον αερα.Καμικαζι με ενα μαυρο σακο στη πλατη.Κι εγω μαζι σου,μεσα στο σακο.
Της μιλας,την ακουμπας,σε ακουμπαει.Το βλεμα σου χανεται στο δικο της.Κι εγω σα τη Μαριτσα,σκυλακι στα ποδια σου.Να θελω να φυγω και να μενω..για να κλεβω τα ματια σου οταν κοιταζουν αλλου..
Σου παει το αμανικο μπουφαν...
Σου παει πολυ να εισαι αμανικη...
Στιγμες οπως τωρα εισαι ολοκληρη εκει κι εγω ολοκληρη μια πληγη.Στιγμες δεν εισαι πουθενα κι εγω ολοκληρη μια ελπιδα..Ουτοπια.
Θελω να μη σε ξαναδω και θελω να σε βλεπω οπως σε βλεπει ο ηλιος καθε πρωι.Δεν το αντεχω να μη σ εχω,το αντεχω φτανει να σε βλεπω.Να βλεπω το χερι σου οταν στο χαιδευει..τελειωνει το χαρτι..κατι θα ξερει.Τελειωνω κι εγω μαζι του...σημερα σαγαπω.."

Αυγουστος 2005

(καποιο βραδυ με αρκετο haig στο αιμα)


χαιρομαι που ειμαστε δυο καλοι φιλοι..τωρα πια..

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Μεσα στο νυχτερινο βελουδο των παλιων αναστεναγμων..

Υπαρχει η αποψη πως κανενα πλασμα της γης δεν ειναι μοναχικοτερο απο τον ερωτευμενο.Πως η δικη του ερημια ειναι αδυσωπητη,τοσο σκληρη που ακομα κι απο τον εαυτο του προσπαθει να αποκρυψει.Οτι κι αν συμβει σεναν ερωτευμενο,λενε μερικοι,ειναι η ολοδικη του μοιρα,ολοδικη του ονειροφαντασια,δικη του,απολυτα δικη του ευθυνη.
Στο ζευγαρι λενε,ο ενας για τον αλλο δεν αποτελει παρα την αθωα,σχεδον τυχαια αφορμη.Κι αν το καθε τι λενε δεν ειναι παρα η αφορμη να παλεψεις με τον εαυτο σου,στον ερωτα ο εαυτος ορθωνεται γιγαντιαιος μια κ ο ερωτας ειναι η πιο εγωιστικη του ευκαιρια.
Το παθος και η παθολογια του κανουν τον πασχοντα τυφλα εγωπαθη οπως συμβαινει με καθε αρρωστο.
Ειναι ομως ακριβως ετσι??
Ειναι ο αλλος,ο αγαπημενος,ο ποθητος,παντελως ανευθηνος σαν πρωτογονος βασιλιας για τον πονο που προκαλει?Μονο"ας προσεχες"εχει εντελει να πει εκεινος που τραυματιζει προς εκεινον που τραυματιζεται και που αφηνει πισω του,γαζα ματωμενη απο τις μαχαιριες,τα χαστουκια και τους απατηλους ορκους του παθους,τοτε,εκει,μεσα στο νυχτερινο βελουδο των παλιων αναστεναγμων?
Δεν ειναι δυνατο οι σχεσεις ζωης που ισχυριζονται την αγαπη να οριζονται απο νομους ζουγκλας.Δεν επιτρεπεται να το πιστεψουμε αυτο ακομα κι αν στην πραγματικοτητα περιπου ετσι συμβαινει..

-'μισησε με,μισησε με"

-"σαγαπω ματια μου"

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

Με λιτα κορδονια..

Μικρα ανοητα πραγματα,που κανουν τη διαφορα.

Θελεις μεγαλο αυτοκινητο,μεγαλη μηχανη.Θελεις μεγαλο τιτλο για υπογρφη στα e-mail σου.Θελεις να παιρνεις μερος στα μεγαλα meeting της εταιρειας σου για να νιωθεις μεγαλος.Θελεις σπιτι με πισινα και γκαζον(που φυσικα απαγορευεται να το πατας γιατι θα χαλασει η ομορφια του).Θελεις μεγαλο μισθο για να εχεις να πληρωσεις ακομα περισσοτερες καρτες κ δανεια.Θελεις πρωτη θεση στο αεροπλανο,στα μπουζουκια,στο ρεστοραν.Θελεις το καλυτερο αρμανι,cucci(δεν ξερω αλλα τετοια να σου πω).Θελεις ομορφη γυναικα,εξυπνη,σεξουαλικη,καλη μανα,ανεξαρτητη,για να μπορεσεις να την κερατωσεις αφου θα εχεις βαρεθει ολα αυτα που ειναι.Θελεις να σε φωναζουνε Κυριο ολη μερα,μεχρι να βγεις το βραδυ να γινεις λιωμα.θελεις εναν ερωτα που να σε κανει να νιωθεις ο ενας,ο μοναδικος,αλλα μονο για τη στιγμη κ οταν το θελεις εσυ(λες κ θα βαλει χρονοδιακοπτη ποτισματος ο ερωτας).

Μικρα ανοητα πραγματα που κανουν τη διαφορα.

Θελω ενα ποδηλατο με χαρτονι στη ροδα,οπως τοτε που ειμουνα μικρη.Θελω να τρεξω ξυπολητη στο γκαζον,μεχρι να βρωμισουνε τα ποδια μου.Θελω να βαλω ολα μου τα νομισματα στο αεροπλανακι στη πλατεια κ να νιωσω οτι πεταω,οπως τοτε..Θελω να πιουμε μαζι μια πορτοκαλαδα με 2 καλαμακια κ να σου γκρινιαζω γιατι ηπιες περισοτερη απο μενα..Θελω να περπαταω με λιτα κορδονια οπως τοτε στο δημοτικο.Θελω να παιξουμε μπαλα στο δρομο κι αν σπασει ο καθρεφτης καποιου αυτοκινητου να τρεξουμε να κρυφτουμε.Θελω να τρεχουμε τη νυχτα στους δρομους και να χτυπαμε τα κουδουνια να ξυπνησουν ολοι,αφου εμεις δεν κοιμομαστε.Θελω να γραψω εξω απο την τσαντα μου οτι κανω κεφι κ να παω κρατωντας τη με καμαρι στο γραφειο.Θελω να χορευω και να χορευεις μαζι μου μεχρι το πρωι.Θελω να σου πω αυτα που σκεφτομαι χωρις να φοβαμαι οτι παλι κοιμηθηκες γιατι το πρωι δουλευεις(τουλαχιστον να μην δουλευα κι εγω).Θελω να μπορω να κανω κοπανα απο το ραντεβου μας γιατι ετσι μου την εδωσε.Θελω να πιουμε μπυρα απο το περιπτερο με πατατακια κοιταζοντας το φεγγαρι και να γελαμε γιατι δεν εχουμε χρηματα μεχρι τον αλλο μισθο.Θελω να αναψουμε κερια γιατι ειμαστε αφραγοι για το ηλεκτρικο,αλλα ρομαντικοι και μας αρεσει.Θελω να ποναω απο την περιοδο καθε μηνα και να με νιωθεις οπως την πρωτη φορα(βαρεθηκα να ακουω"ειναι η φυση,τι να κανουμε?).Θελω να παμε βολτα το σκυλο και να μας τραβαει αυτος να γυρισουμε σπιτι.Θελω να τρεξουμε στη βροχη και να πλατσουριζουμε στις λακουβες με τα λασπονερα.

Μικρα ανοητα πραγματα που κανουν τη διαφορα.

Και σου το ειχα πει..

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007

κοιμησου,σε λιγο φτανουμε..

χιλιομετρα η ζωη μας..το κοντερ να γραφει..κι αυτα που θελουμε κ ψαχνουμε ειναι αλλου,στα χιλιοστα που δεν διαβηκαμε..αυτοκινητο,μουσικη,νυχτα,δρομος, εσυ συνοδηγος,σκεπασμενη με κουβερτα εξοχης να κοιμασαι κι εγω να κυνηγαω τα χιλιομετρα μηπως κ σε συναντησω..κοιμησου,σε λιγο φτανουμε..θα φτασουμε μαζι αραγε?

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

amor..

Λες κι ειχε διασχισει πια τον ερωτα και την κολαση του,χτενιζε τωρα τα μαλλια της μπροστα στον καθρεφτη,χωρις ουτε εναν κοσμο να χει απομεινει στην καρδια της.Προτου πεσει στο κρεβατι,σαν να σβηνε ενα κερι,φυσηξε τη μικρη φλογα της μερας.
ΚΛΑΡΙΣ ΛΙΣΠΕΚΤΟΡ,amor

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Εξομολογηση..

Ηταν δεκεμβρης,περυσι.Λιγο πριν τις γιορτες θυμαμαι..Εξω ειχε ενα διαβολεμενο κρυο,οχι ομως τοσο που να κρυωσει πιοτερο το μεσα μου.Μπηκα στο αυτοκινητο κ ξεκινησα σαν τρελη να ερθω να σε βρω.Σε ολη τη διαδρομη εκλαιγα.Το ποσο κλαμα μπορει να εχουνε αυτα τα ματια,ειναι σκιαχτικο.Ερχομουν να σε βρω.Ερχομουν να χωθω στην αγκαλια σου κ να κλαψω.Δεν θελω τιποτα περισοτερο,μονο να κλαψω στην αγκαλια σου.Λυπαμαι που δεν μπορω να πω στη ζεστη αγκαλια σου,αλλα δεν ξερω τι θερμοκρασια εχει.Μαγκαλιασες αραγε ποτε?δεν θυμαμαι γαμωτο.Σπαω το κεφαλι μου να θυμηθω αλλα τιποτα.Ισως ,οταν μου εδινες εκεινα τα"επισημα"φιλια,ξερεις..τα χριστουγεννα,το πασχα κ σε ολες τις επισημες γιορτες.επισημα κ τα φιλια σου.
Σε ολη τη διαδρομη εκλαιγα,σκεψεις για λογια ανυποτα επνιγαν το μυαλο μου.Θα στα πω ολα οταν φτασω.Ολα.Οσα δεν εχω πει ποτε κ με πνιγουν.
Για τα κρυα βραδυα,σαν το σημερινο,που φοβομουνα τους κεραυνους κ ηθελα να τρυπωσω στο κρεβατι σου να μην φοβαμαι.
Για τις ανοητες αναγκες μου,τις τοσο πεζες απεναντι στις δικες σας θεωριες."να εχεις φαγητο,ρουχα κ ενα κεραμιδι πανω απο το κεφαλι σου"..που να ηξερες οτι μετα απο τοσα χρονια κοιμηθηκα σε παγκακι στα εξαρχεια,με κεραμιδι τ αστερια κ ητανε ο πιο γλυκος υπνος της ζωης μου..
Ειμαι στα μισα της διαδρομης...θα σου πω κ για το ωραιο παραμυθι(το μοναδικο που μου ειπατε)οτι με πηρατε απο τους γυφτους.Ποσο με βολευε αυτο το ψεμα.Ηταν η απαντηση στο γιατι αισθανομαι τοσο ξενη μεσα σε ολους εσας,τους τοσο δικους μου.Σαν τον Αγιο Βασιλη καταρριφθηκε κ αυτος ο μυθος.
Ειμαι εξω απο την πορτα σου.Βρεχει κολασμενα,ανελεητα.Θα σου πω για τα πρωτα μου βηματα(κ τα τωρινα,δυστιχως)της κοινωνικοποιησης μου.Τοτε που οι γνωστοι κ οι φιλοι με εβλεπαν σαν εξωγηινη γιατι δεν τους ακουμπουσα κ δεν τους φυλουσα οταν συναντιομασταν.Και καλα οι γνωστοι,οι φιλοι ομως?πως να τους αντιμετωπισεις?τι να τους πεις?οτι δεν εχω μαθει να εκδηλωνομαι,να αγκαλιαζω,να φυλαω?για το να μιλαω δε πιο ουσιαστικα,ουτε λογος.
Εχει περασει αρκετη ωρα κ εγω ειμαι ακομα εξω απο την πορτα σου.
Σε λιγο θα μπω μεσα κ θα σου πω γιατι δεν σου μιλαω για τα δικα μου ποτε.Οπως τοτε που σου ανακοινωσα οτι την επομενη κυριακη αραβωνιαζομαι.Ετσι απλα κ λιτα.Και μετα απο 2 χρονια κ κατι,σου ειπα περνω διαζυγιο,παλι απλα κ λιτα.
Θα σου πω για την ερωτικη μου ζωη που αλλαξε απο τοτε,αλλα ειμαι ευτιχισμενη μεσα απο αυτη την αλλαγη.Ομως να..ειναι που δεν θελω να σου λεω αλλα ψεματα.ειμαι καλα,εχω γκομενο,τα παμε καλα.Να μαθεις επιτελους οτι δεν ειμαι καλα,δεν εχω καποιον γκομενο κ ουτε θα αποκτησω κ ποτε.Σου ειπα,αλλαξαν οι ερωτικες μου προτιμησεις.
Θα σου πω για τα μεγαλα ζορια που περασα καπνιζοντας τις γοπες,ναι το 2000
κατι ητανε γιατι δεν ειχα φραγκο.Θυμασαι?με επερνες τηλεφωνο και σου ελεγα ολα καλα,εχω τα παντα δεν μου λειπει τιποτα.
Ετοιμαζομαι να σκουπισω τα ματια μου κ να σου χτυπησω το κουδουνι.Πρωτα θα πεσω στην αγκαλια σου κ θα κλαψω.Μετα θα σου πω ποσο πολυ σαγαπω,που κ αυτο δεν μαθαμε ποτε να το λεμε.Σαν μια λεξη που εμελε να μην υπαρχει στο λεξιλογιο μας.Το δικομας λεξιλογιο.Ξερεις αυτο που περιεχει τι σοφες λεξεις"φαγητο,ρουχα,παπουτσια,κεραμιδι".
Μην ξεχασω να σου πω για τα βραδυα που διαβαζα με το φακο,κατω απο το παπλωμα,κρυφα για να μην φωναζει που δεν κοιμαμε..Ποσο μισουσα το καλοκαιρι που δεν μπορουσα να κρυψω το φως απο τον φακο κ κατα συνεπεια δεν μπορουσα να διαβασω.(ακομα το μισω το καλοκαιρι).
Και οταν θα σου πω για ευαισθησιες μου,τι κανω,που παω τι θελω,γιατι τοσο κακο γυρω μου,μεσα μου,τοτε θα σου πω οτι ναι,το ξερω πως μαγαπας.το ξερω πολυ καλα,οπως ξερω οτι εκανες τα παντα για μενα.Μονο που τα δικα σου παντα ειναι τα δικα μου τιποτα.
Το ξερω οτι δεν φταις εσυ γιαυτο που εισαι κ εγινες.
Τρεμω στη σκεψη να σε χασω καποτε.Ξερεις τι με φοβιζει πιο πολυ?οχι η απουσια σου αλλα οτι δεν θα εχουνε ειπωθει πραγματα που πρεπει.Κι αυτο ειναι σκιαχτικο.Γι αυτο σημερα οταν θα σου τα πω ολα αυτα κ αλλα τοσα,θα σου πω κ τη μεγαλυτερη αληθεια μου που τοσο καιει τα χειλη μου να βγει....."Μαμα,σ αγαπαω.."

Πισω απο τους υαλοκαθαριστηρες του αυτοκινητου,ειδα τον ηλιο να κανει δειλα την εμφανιση του.επρεπε να φυγω γρηγορα.Σε λιγο θα βγεις να σκουπισεις κ δεν πρεπει να με δεις.τι θα σκεφτεις οταν με δεις μπροστα σου πρωι πρωι?
Γυρισα σπιτι,προσπαθησα να διαβασω πρωινες εφημεριδες απο την ομονοια,προσπαθησα να πιω πικρο καφε(γλυκο πινω χρονια τωρα)για να παει με την γευση απο το στομα μου,προσπαθησα να ακουσω μουσικη..Δεν ξερω τι απο ολα αυτα εκανα..Ξυπνησα το απογευμα απο τον ηχω του τηλεφωνου.
"ελα,ολα καλα?"
"καλα μαμα"
'εφαγες?"
΄ναι"
"να προσεχεις"
"θα προσεχω"
"γεια σου"
"γεια"

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

καταληψη..

Πανε δυο μηνες τωρα,οπου ενας τρελος πονος εχει κανει καταληψη στον αυχενα μου.Τον τελευταιο μηνα αποφασισε να με κρατηση μακρυα απο δραστηριοτητες,θελει να μενω στο κρεβατι.Με θελει ακινητη,ανυμπορει να κανω πραγματα.Σκεφτομαι..τι θελει να μου πει?γιατι πρεπει να μεινω ακινητη?μηπως ηταν ο χρονος γι αυτο?μηπως ετσι μονο θα σταματουσα το τρεξιμο ανευ λογου κ αιτιας?
Καθε που θυμωνω με ποναει πιοτερο..Καθε που κανω κινησεις ανουσιες,αυτος εκει με περισοτερο πονο..
Μηπως τελικα αυτος ο πονος ηρθε με φιλικες διαθεσεις?μηπως δεν υπηρχε αλλος τροπος για να δω?να δω το κοκκινο που αναψε μεσα μου..
Σημερα σηκωθηκα παλι με την παρεα του στο σβερκο μου.Σημερα ομως ειπα οτι δεν θα του κανω τη χαρη.η μηπως να του την κανω?
Να ανοιξω επιτελους τα ματια μου σαυτα που δεν εβλεπα, απο την ταχυτητα της καθημερινοτητας μου.
Σημερα οι σκεψεις ηρθαν κι αυτες να παρουν το χωρο τους στην καταληψη του πονου.
Σημερα ειναι μια νεα μερα..σημερα θα παω βολτα τον ζαμαν να τρεξουμε..οι τρεις μας.εγω ο ζαμαν κι ο πονος..

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2007

Αμπελοφιλοσοφιες..

Καλοκαιρι στην Αθηνα.Το πρωτο μου μπανιο χτες,καπου στην Αναβυσο.Αμπελοφιλοσοφιες στην παραλια με φιλους."Οταν πας διακοπες,ξεκαθαριζουν τα πραγματα.Τα βλεπεις πιο καθαρα,απο αποσταση κ βλεπεις τι θες,τι σου λειπει.Βλεπεις τι κ πως."Αυγουστος στην Αθηνα.Παλι δεν θα δω τι κ πως..Παλι δεν θα ξεκαθαρισει τιποτα...Υπαρχει κατι για να ξεκαθαρισει αραγε?Υπαρχει κατι για να δω?Υπαρχει κατι να σκεφτω αν θα μου ελειπε στις διακοπες..
Ο ζαμαν εχει κολησει στο μπαλκονι,εγω στον καναπε..με πηγε παλι βολτα το απογευμα στο Λυκαβητο.Αυριο παλι,θα με παει..το πρωι..

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2007

αποχαιρετισμος...

Ενας ανθρωπος που βοηθησε στην εξελιξη του ελληνικου ραδιοφωνου,πρεσβευοντας αξιες και μουσικες, που ηταν,ειναι και θα παραμεινουν διαχρονικες, απο χτες δεν ειναι κοντα μας.Ο Κωστας Γεωργιου πρωην διευθυντης του εν λευκο,ιδιοκτητης του ιντερνετικου σταθμου moody radio.
Ελαχιστα τον γνωριζα,καποιοι αγαπημενοι μου φιλοι τον ηξεραν καλα και ο χωρος του ραδιοφωνου ακομα καλυτερα.
Ενα αντιο,ενα καλο ταξιδι για οπου ειναι αυτο..Ευχομαι το ονειρο του για ενα σωστο ραδιοφωνο να γινει επιτελους πραγματικοτητα με ακροατες τωρα πια τους ουρανιους αγγελους.
αντιο..

Τρίτη 7 Αυγούστου 2007

Καλοκαιρινο φθινοπωρο..

Ποτε δεν μου αρεσε το καλοκαιρι.Ο χειμωνας μου παει καλυτερα.Κι αυτες οι μερες,εχουνε κατι απο φθινοπωρο.Σαν τη γλυκια αναμονη του χειμωνα.
Ζεστα ρουχα,παρεες στο σπιτι διπλα απο καποιο τζακι,ζεστες κουβερτες για ομορφο υπνο,μαγαζια μικρα με βλεματα να συναντιουνται πιο ευκολα,μιας κ εχουνε να κανουνε μικρη αποσταση για να βρεθουνε..
Κι αυτη τη γυμνια του καλοκαιριου...δεν τη θελω.ολα στο φως δεν ταντεχω.
Θελω ενα χειμωνα γκριζο,μια θαλασσα σκουρα και ζεστα ρουχα να μαγκαλιασουν,να με ζεστανουν..να με κρυψουν..

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2007

Ζαμαν Φου..

Τον βρηκα σε μια πλατεια,κοντα στο κεραμικο.καποια κοπελα τον ειχε μαζεψει απο την πετρου ραλλη.τον αφησε στη πλατεια και ητανε φιλικος με ολους τους θαμωνες που πινανε το καφεδοποτακι τους.Εκλεβε χαδια απο ολους μα σε κανεναν δεν χαριζοτανε για πολυ ωρα.Τον πηρα κι εγω μια αγκαλια..μια αγκαλια που ακομα κραταει.Ναι ,ο μικρος τετραποδος κολησε πανω μου κ επαψε να γυρευει χαδια περιστασιακα.Το ιδιο βραδυ,γυρισαμε μαζι σπιτι.Καναμε βολτα στο λυκαβητο,φαγαμε,κλαψαμε λιγακι το βραδυ μεχρι να κοιμηθουμε.Το ξυπνητηρι χτυπησε μια ωρα νωριτερα το επομενο πρωινο.Ο μικρος επρεπε να παει βολτα.Η αποσταση πια μεταξυ μας δεν ξεπερνουσε το μισο μετρο(ακομα τοσο ειναι).Το απογευμα επισκεψη στο γιατρο.Αψογη συμπεριφορα ο μικρος.Ο γιατρος ρωταει το ονομα."Ζαμαν φου"του λεω.ονοματεπωνυμο.Αυτο ητανε.μπηκε στη ζωη μου κ αλλαξε την καθημερινοτητα μου.Με παει κθε πρωι βολτα,στο λυκαβητο(χρονια ειχα να μυρισω πρωινες μυρωδιες της φυσης).Το βραδακυ παλι βολτες.ετοιμαζομαστε και να παμε διακοπες σε λιγες μερες.Απο σεπτεμβρη θα πρεπει να αλλαξω σπιτι,χρειαζεται μπαλκονι η αυλη.Το σπιτι που μενω τωρα το λατρευω.δεν ειναι περιεργο?δεν με νοιαζει καθολου που θα μετακομισω..ειμουνα κακοδιαθετη πριν τη γνωριμια μας και τωρα γελαω μαζι του κ σα να μου γελαει κ αυτος..
τιποτα πιο ομορφο απο το να μοιραζεσαι συναισθηματα,απο το να δινεις αγαπη κ στοργη.με κοιταει με ευγνωμοσυνη και αρχισα να τον κοιταω κ εγω με την ιδια ευγνωμοσυνη..
θα εχουμε ενα δυσκολο χειμωνα λογο προσαρμογης,αλλα και εναν ομορφο χειμωνα να γνωριστουμε κ να μοιραστουμε στιγμες...

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2007

Το παλτο..

Σκεφτομαι να ραψω στη φοδρα του παλτου μου,το Μυστικο..
Τρομος!Δεν εχω παλτο!Πρεπει να παω στα μαγαζια να αγορασω ενα!Ενα παλτο οποσδηποτε!Κι υστερα,θα ραψω καλα στη φοδρα του το Μυστικο!Μετα θα παω στο μοναστηρακι κ θα πουλησω το παλτο.
Κι αν με ανακαλυψουν?Αν βρουν την αληθεια?
Θα καψω κ τα λεφτα απο την αγοροπωλησια του Μυστικου.
Μετα θα γυρισω σπιτι κ θα κοιμηθω ησυχη...
Βγαινοντας απο την πορτα για την εξορμηση της αγορας παλτου,τρομος σε μια σκεψη!
Ειναι κατακαλοκαιρο κ τα μαγαζια δεν πουλανε παλτα..

Το καδρακι..

"Και το πιο μικρο χαμογελο δινει νοημα στη ζωη".
Τα ματια ειναι καρφωμενα στο μικρο καδρακι που κρεμεται στον τοιχο.Δωρο απο καποια ξενοιαστα παιδικα χρονια.Το διαβαζω και..χαμογελω.
Χαμογελαω τωρα που απο το γυαλι της τηλεορασης μου,χυνονται μεσα στο δωματιο μου,αιματα κ ακρωτηριασμενα πτωματα απο πολεμους ,που δεν μαθω ποτε γιατι γινονται.
Χαμογελαω τωρα που τα τανκς κυκλοφορουν και εισβαλουν πανω στους δισκους μου,που με κανονιες ριχνουν απο τους τοιχους τις αφισες των ανυπαρκτων ηρωων μου και το καδρακι.
Χαμογελαω καθως το δωματιο μου εχει γεμισει απο τους καπνους των μαχων και τις οσμες των δακρυγονων που απαθεις και απροσωποι ενστολοι ριχνουν κατα των γυμνων διαδηλωτων.Χαμογελαω.
Πηραν φωτια οι βιβλιοθηκες,λιωνουν τα βινιλια,καπνοι βγαινουν απο τα ματια του elvis και αιμα απο το στομα του σνουπη..
Χαμογελαω στον παπα που μου μιλαει για τα βασανηστηρια της κολασεως,στα δενδρα με τις καρφωμενες συριγγες,στο χαμενο φανταρο που αγνοειτε η τυχη του..
Χαμογελαω στους εφιαλτες που μου προσφερονται με ωραιο περιτυλιγμα,ατοκως,με δοσεις και δηθεν για το καλο μου.
Χαμογελαωστις αιωνιες αγαπες,στις αιωνιες φιλιες.Σαυτους που με ενα χαμογελο τους σκοτωνουν,γκρεμιζουν,πυροβολουν.
Χαμογελαω στα παιδια που πεθαινουν καθε μερα απο την πεινα..

Το καδρακι κοιτεται αψυχο στο πατωμα."και το πιο μικρο χαμογελο δινει νοημα στη ζωη'
Ποσες παγιδες κρυβει ενα χαμογελο αληθεια,ποσο ψευτικο μπορει να ειναι.Και ειναι τοσο ευκολο να "χαμογελας'

Το χαμογελο επιτυγχανεται οταν και οι δυο γωνιες του στοματος μας ανεβαινουν προς τα πανω στο ιδιο υψος..ειναι τοσο απλο...