Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Μεσα στο νυχτερινο βελουδο των παλιων αναστεναγμων..

Υπαρχει η αποψη πως κανενα πλασμα της γης δεν ειναι μοναχικοτερο απο τον ερωτευμενο.Πως η δικη του ερημια ειναι αδυσωπητη,τοσο σκληρη που ακομα κι απο τον εαυτο του προσπαθει να αποκρυψει.Οτι κι αν συμβει σεναν ερωτευμενο,λενε μερικοι,ειναι η ολοδικη του μοιρα,ολοδικη του ονειροφαντασια,δικη του,απολυτα δικη του ευθυνη.
Στο ζευγαρι λενε,ο ενας για τον αλλο δεν αποτελει παρα την αθωα,σχεδον τυχαια αφορμη.Κι αν το καθε τι λενε δεν ειναι παρα η αφορμη να παλεψεις με τον εαυτο σου,στον ερωτα ο εαυτος ορθωνεται γιγαντιαιος μια κ ο ερωτας ειναι η πιο εγωιστικη του ευκαιρια.
Το παθος και η παθολογια του κανουν τον πασχοντα τυφλα εγωπαθη οπως συμβαινει με καθε αρρωστο.
Ειναι ομως ακριβως ετσι??
Ειναι ο αλλος,ο αγαπημενος,ο ποθητος,παντελως ανευθηνος σαν πρωτογονος βασιλιας για τον πονο που προκαλει?Μονο"ας προσεχες"εχει εντελει να πει εκεινος που τραυματιζει προς εκεινον που τραυματιζεται και που αφηνει πισω του,γαζα ματωμενη απο τις μαχαιριες,τα χαστουκια και τους απατηλους ορκους του παθους,τοτε,εκει,μεσα στο νυχτερινο βελουδο των παλιων αναστεναγμων?
Δεν ειναι δυνατο οι σχεσεις ζωης που ισχυριζονται την αγαπη να οριζονται απο νομους ζουγκλας.Δεν επιτρεπεται να το πιστεψουμε αυτο ακομα κι αν στην πραγματικοτητα περιπου ετσι συμβαινει..

-'μισησε με,μισησε με"

-"σαγαπω ματια μου"

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

Με λιτα κορδονια..

Μικρα ανοητα πραγματα,που κανουν τη διαφορα.

Θελεις μεγαλο αυτοκινητο,μεγαλη μηχανη.Θελεις μεγαλο τιτλο για υπογρφη στα e-mail σου.Θελεις να παιρνεις μερος στα μεγαλα meeting της εταιρειας σου για να νιωθεις μεγαλος.Θελεις σπιτι με πισινα και γκαζον(που φυσικα απαγορευεται να το πατας γιατι θα χαλασει η ομορφια του).Θελεις μεγαλο μισθο για να εχεις να πληρωσεις ακομα περισσοτερες καρτες κ δανεια.Θελεις πρωτη θεση στο αεροπλανο,στα μπουζουκια,στο ρεστοραν.Θελεις το καλυτερο αρμανι,cucci(δεν ξερω αλλα τετοια να σου πω).Θελεις ομορφη γυναικα,εξυπνη,σεξουαλικη,καλη μανα,ανεξαρτητη,για να μπορεσεις να την κερατωσεις αφου θα εχεις βαρεθει ολα αυτα που ειναι.Θελεις να σε φωναζουνε Κυριο ολη μερα,μεχρι να βγεις το βραδυ να γινεις λιωμα.θελεις εναν ερωτα που να σε κανει να νιωθεις ο ενας,ο μοναδικος,αλλα μονο για τη στιγμη κ οταν το θελεις εσυ(λες κ θα βαλει χρονοδιακοπτη ποτισματος ο ερωτας).

Μικρα ανοητα πραγματα που κανουν τη διαφορα.

Θελω ενα ποδηλατο με χαρτονι στη ροδα,οπως τοτε που ειμουνα μικρη.Θελω να τρεξω ξυπολητη στο γκαζον,μεχρι να βρωμισουνε τα ποδια μου.Θελω να βαλω ολα μου τα νομισματα στο αεροπλανακι στη πλατεια κ να νιωσω οτι πεταω,οπως τοτε..Θελω να πιουμε μαζι μια πορτοκαλαδα με 2 καλαμακια κ να σου γκρινιαζω γιατι ηπιες περισοτερη απο μενα..Θελω να περπαταω με λιτα κορδονια οπως τοτε στο δημοτικο.Θελω να παιξουμε μπαλα στο δρομο κι αν σπασει ο καθρεφτης καποιου αυτοκινητου να τρεξουμε να κρυφτουμε.Θελω να τρεχουμε τη νυχτα στους δρομους και να χτυπαμε τα κουδουνια να ξυπνησουν ολοι,αφου εμεις δεν κοιμομαστε.Θελω να γραψω εξω απο την τσαντα μου οτι κανω κεφι κ να παω κρατωντας τη με καμαρι στο γραφειο.Θελω να χορευω και να χορευεις μαζι μου μεχρι το πρωι.Θελω να σου πω αυτα που σκεφτομαι χωρις να φοβαμαι οτι παλι κοιμηθηκες γιατι το πρωι δουλευεις(τουλαχιστον να μην δουλευα κι εγω).Θελω να μπορω να κανω κοπανα απο το ραντεβου μας γιατι ετσι μου την εδωσε.Θελω να πιουμε μπυρα απο το περιπτερο με πατατακια κοιταζοντας το φεγγαρι και να γελαμε γιατι δεν εχουμε χρηματα μεχρι τον αλλο μισθο.Θελω να αναψουμε κερια γιατι ειμαστε αφραγοι για το ηλεκτρικο,αλλα ρομαντικοι και μας αρεσει.Θελω να ποναω απο την περιοδο καθε μηνα και να με νιωθεις οπως την πρωτη φορα(βαρεθηκα να ακουω"ειναι η φυση,τι να κανουμε?).Θελω να παμε βολτα το σκυλο και να μας τραβαει αυτος να γυρισουμε σπιτι.Θελω να τρεξουμε στη βροχη και να πλατσουριζουμε στις λακουβες με τα λασπονερα.

Μικρα ανοητα πραγματα που κανουν τη διαφορα.

Και σου το ειχα πει..

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007

κοιμησου,σε λιγο φτανουμε..

χιλιομετρα η ζωη μας..το κοντερ να γραφει..κι αυτα που θελουμε κ ψαχνουμε ειναι αλλου,στα χιλιοστα που δεν διαβηκαμε..αυτοκινητο,μουσικη,νυχτα,δρομος, εσυ συνοδηγος,σκεπασμενη με κουβερτα εξοχης να κοιμασαι κι εγω να κυνηγαω τα χιλιομετρα μηπως κ σε συναντησω..κοιμησου,σε λιγο φτανουμε..θα φτασουμε μαζι αραγε?

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

amor..

Λες κι ειχε διασχισει πια τον ερωτα και την κολαση του,χτενιζε τωρα τα μαλλια της μπροστα στον καθρεφτη,χωρις ουτε εναν κοσμο να χει απομεινει στην καρδια της.Προτου πεσει στο κρεβατι,σαν να σβηνε ενα κερι,φυσηξε τη μικρη φλογα της μερας.
ΚΛΑΡΙΣ ΛΙΣΠΕΚΤΟΡ,amor

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Εξομολογηση..

Ηταν δεκεμβρης,περυσι.Λιγο πριν τις γιορτες θυμαμαι..Εξω ειχε ενα διαβολεμενο κρυο,οχι ομως τοσο που να κρυωσει πιοτερο το μεσα μου.Μπηκα στο αυτοκινητο κ ξεκινησα σαν τρελη να ερθω να σε βρω.Σε ολη τη διαδρομη εκλαιγα.Το ποσο κλαμα μπορει να εχουνε αυτα τα ματια,ειναι σκιαχτικο.Ερχομουν να σε βρω.Ερχομουν να χωθω στην αγκαλια σου κ να κλαψω.Δεν θελω τιποτα περισοτερο,μονο να κλαψω στην αγκαλια σου.Λυπαμαι που δεν μπορω να πω στη ζεστη αγκαλια σου,αλλα δεν ξερω τι θερμοκρασια εχει.Μαγκαλιασες αραγε ποτε?δεν θυμαμαι γαμωτο.Σπαω το κεφαλι μου να θυμηθω αλλα τιποτα.Ισως ,οταν μου εδινες εκεινα τα"επισημα"φιλια,ξερεις..τα χριστουγεννα,το πασχα κ σε ολες τις επισημες γιορτες.επισημα κ τα φιλια σου.
Σε ολη τη διαδρομη εκλαιγα,σκεψεις για λογια ανυποτα επνιγαν το μυαλο μου.Θα στα πω ολα οταν φτασω.Ολα.Οσα δεν εχω πει ποτε κ με πνιγουν.
Για τα κρυα βραδυα,σαν το σημερινο,που φοβομουνα τους κεραυνους κ ηθελα να τρυπωσω στο κρεβατι σου να μην φοβαμαι.
Για τις ανοητες αναγκες μου,τις τοσο πεζες απεναντι στις δικες σας θεωριες."να εχεις φαγητο,ρουχα κ ενα κεραμιδι πανω απο το κεφαλι σου"..που να ηξερες οτι μετα απο τοσα χρονια κοιμηθηκα σε παγκακι στα εξαρχεια,με κεραμιδι τ αστερια κ ητανε ο πιο γλυκος υπνος της ζωης μου..
Ειμαι στα μισα της διαδρομης...θα σου πω κ για το ωραιο παραμυθι(το μοναδικο που μου ειπατε)οτι με πηρατε απο τους γυφτους.Ποσο με βολευε αυτο το ψεμα.Ηταν η απαντηση στο γιατι αισθανομαι τοσο ξενη μεσα σε ολους εσας,τους τοσο δικους μου.Σαν τον Αγιο Βασιλη καταρριφθηκε κ αυτος ο μυθος.
Ειμαι εξω απο την πορτα σου.Βρεχει κολασμενα,ανελεητα.Θα σου πω για τα πρωτα μου βηματα(κ τα τωρινα,δυστιχως)της κοινωνικοποιησης μου.Τοτε που οι γνωστοι κ οι φιλοι με εβλεπαν σαν εξωγηινη γιατι δεν τους ακουμπουσα κ δεν τους φυλουσα οταν συναντιομασταν.Και καλα οι γνωστοι,οι φιλοι ομως?πως να τους αντιμετωπισεις?τι να τους πεις?οτι δεν εχω μαθει να εκδηλωνομαι,να αγκαλιαζω,να φυλαω?για το να μιλαω δε πιο ουσιαστικα,ουτε λογος.
Εχει περασει αρκετη ωρα κ εγω ειμαι ακομα εξω απο την πορτα σου.
Σε λιγο θα μπω μεσα κ θα σου πω γιατι δεν σου μιλαω για τα δικα μου ποτε.Οπως τοτε που σου ανακοινωσα οτι την επομενη κυριακη αραβωνιαζομαι.Ετσι απλα κ λιτα.Και μετα απο 2 χρονια κ κατι,σου ειπα περνω διαζυγιο,παλι απλα κ λιτα.
Θα σου πω για την ερωτικη μου ζωη που αλλαξε απο τοτε,αλλα ειμαι ευτιχισμενη μεσα απο αυτη την αλλαγη.Ομως να..ειναι που δεν θελω να σου λεω αλλα ψεματα.ειμαι καλα,εχω γκομενο,τα παμε καλα.Να μαθεις επιτελους οτι δεν ειμαι καλα,δεν εχω καποιον γκομενο κ ουτε θα αποκτησω κ ποτε.Σου ειπα,αλλαξαν οι ερωτικες μου προτιμησεις.
Θα σου πω για τα μεγαλα ζορια που περασα καπνιζοντας τις γοπες,ναι το 2000
κατι ητανε γιατι δεν ειχα φραγκο.Θυμασαι?με επερνες τηλεφωνο και σου ελεγα ολα καλα,εχω τα παντα δεν μου λειπει τιποτα.
Ετοιμαζομαι να σκουπισω τα ματια μου κ να σου χτυπησω το κουδουνι.Πρωτα θα πεσω στην αγκαλια σου κ θα κλαψω.Μετα θα σου πω ποσο πολυ σαγαπω,που κ αυτο δεν μαθαμε ποτε να το λεμε.Σαν μια λεξη που εμελε να μην υπαρχει στο λεξιλογιο μας.Το δικομας λεξιλογιο.Ξερεις αυτο που περιεχει τι σοφες λεξεις"φαγητο,ρουχα,παπουτσια,κεραμιδι".
Μην ξεχασω να σου πω για τα βραδυα που διαβαζα με το φακο,κατω απο το παπλωμα,κρυφα για να μην φωναζει που δεν κοιμαμε..Ποσο μισουσα το καλοκαιρι που δεν μπορουσα να κρυψω το φως απο τον φακο κ κατα συνεπεια δεν μπορουσα να διαβασω.(ακομα το μισω το καλοκαιρι).
Και οταν θα σου πω για ευαισθησιες μου,τι κανω,που παω τι θελω,γιατι τοσο κακο γυρω μου,μεσα μου,τοτε θα σου πω οτι ναι,το ξερω πως μαγαπας.το ξερω πολυ καλα,οπως ξερω οτι εκανες τα παντα για μενα.Μονο που τα δικα σου παντα ειναι τα δικα μου τιποτα.
Το ξερω οτι δεν φταις εσυ γιαυτο που εισαι κ εγινες.
Τρεμω στη σκεψη να σε χασω καποτε.Ξερεις τι με φοβιζει πιο πολυ?οχι η απουσια σου αλλα οτι δεν θα εχουνε ειπωθει πραγματα που πρεπει.Κι αυτο ειναι σκιαχτικο.Γι αυτο σημερα οταν θα σου τα πω ολα αυτα κ αλλα τοσα,θα σου πω κ τη μεγαλυτερη αληθεια μου που τοσο καιει τα χειλη μου να βγει....."Μαμα,σ αγαπαω.."

Πισω απο τους υαλοκαθαριστηρες του αυτοκινητου,ειδα τον ηλιο να κανει δειλα την εμφανιση του.επρεπε να φυγω γρηγορα.Σε λιγο θα βγεις να σκουπισεις κ δεν πρεπει να με δεις.τι θα σκεφτεις οταν με δεις μπροστα σου πρωι πρωι?
Γυρισα σπιτι,προσπαθησα να διαβασω πρωινες εφημεριδες απο την ομονοια,προσπαθησα να πιω πικρο καφε(γλυκο πινω χρονια τωρα)για να παει με την γευση απο το στομα μου,προσπαθησα να ακουσω μουσικη..Δεν ξερω τι απο ολα αυτα εκανα..Ξυπνησα το απογευμα απο τον ηχω του τηλεφωνου.
"ελα,ολα καλα?"
"καλα μαμα"
'εφαγες?"
΄ναι"
"να προσεχεις"
"θα προσεχω"
"γεια σου"
"γεια"

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

καταληψη..

Πανε δυο μηνες τωρα,οπου ενας τρελος πονος εχει κανει καταληψη στον αυχενα μου.Τον τελευταιο μηνα αποφασισε να με κρατηση μακρυα απο δραστηριοτητες,θελει να μενω στο κρεβατι.Με θελει ακινητη,ανυμπορει να κανω πραγματα.Σκεφτομαι..τι θελει να μου πει?γιατι πρεπει να μεινω ακινητη?μηπως ηταν ο χρονος γι αυτο?μηπως ετσι μονο θα σταματουσα το τρεξιμο ανευ λογου κ αιτιας?
Καθε που θυμωνω με ποναει πιοτερο..Καθε που κανω κινησεις ανουσιες,αυτος εκει με περισοτερο πονο..
Μηπως τελικα αυτος ο πονος ηρθε με φιλικες διαθεσεις?μηπως δεν υπηρχε αλλος τροπος για να δω?να δω το κοκκινο που αναψε μεσα μου..
Σημερα σηκωθηκα παλι με την παρεα του στο σβερκο μου.Σημερα ομως ειπα οτι δεν θα του κανω τη χαρη.η μηπως να του την κανω?
Να ανοιξω επιτελους τα ματια μου σαυτα που δεν εβλεπα, απο την ταχυτητα της καθημερινοτητας μου.
Σημερα οι σκεψεις ηρθαν κι αυτες να παρουν το χωρο τους στην καταληψη του πονου.
Σημερα ειναι μια νεα μερα..σημερα θα παω βολτα τον ζαμαν να τρεξουμε..οι τρεις μας.εγω ο ζαμαν κι ο πονος..