Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Τελος εποχης...



.."Μια μετακομιση θα κανω απο το σπιτι το παλιο,μια μετακομιση που θα βοηθησουν
φιλοι και γνωστοι.."
Και την εκανα λοιπον..τελευταιο βραδυ χτες στο παλιο μου σπιτι..αναψα τσιγαρο(ακομα να το κοψω για πεισμα στο εμφραγμα),καθησα στο πατωμα και βαλθηκα να κοιταω τους αδειους τοιχους,τις αδειες γωνιες του..να περιμενει τον επομενο ενοικο για να γεμισει παλι απο φωνες,ανασες,γελια,κλαματα..ζωη.
ενας κομπος ανεβηκε στο λαιμο μου,τον σταματησα εκει,δεν του επετρεψα να φτασει στα ματια..καθε τελος μια νεα αρχη..τουλαχιστον αυτο θελουμε να ελπιζουμε..εικονες απο το παρελθον περνανε μπροστα απο τα ματια μου και νιωθω σαν σε σινεμα που δεν θελω να δω το τελος της ταινιας..κι ας το ξερω κι ας ειναι εδω μπροστα μου..

"δεν είναι πάντα μόνο κακό το αντίο.
κάποιες φορές μας δίνει
ό,τι στερηθήκαμε πριν."

Ετσι ειναι κι αν δεν ειναι θα το κανουμε εμεις,ναι?
Τελος εποχης...

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

χωρις τιτλο..

Οταν η περιεργεια ξεπερναει το ενδιαφερον,ειναι η ωρα να πεις"αντιο φιλε,δεν αξιζες"

(δεν μπορουσα να βρω τιτλο και θυμηθηκα σε μια εκθεση ζωγραφικης,πινακες με αυτον τον..τιτλο)

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

Κοκκινο...




Θελω μια μερα κοκκινη..να χρωματισει τα ματια μου.
Θελω εναν τοιχο κοκκινο..να δωσει ζωη στο αψυχο κελι μου.
Θελω ενα δρομο κοκκινο..να περπατησω πανω του.
Θελω παπουτσια κοκκινα..να τρεξω να σε φτασω.
Θελω εναν κοκκινο κρινο..να πιστεψω οτι υπαρχεις.
Θελω μια αγκαλια κοκκινη..να νιωσω οτι αναπνεω.
Θελω ενα καπελο κοκκινο..να το μουσκεψει η βροχη.
Θελω κρασι κοκκινο..βαλσαμο στις φλεβες μου να τρεξει.
Θελω ενα αυτοκινητο κοκκινο..να βαλω φωτια στη νυχτα μου.

Κοκκινο...

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2008

Μνημες..

Θυμαμαι,τα ρουλεμαν απο τα φορτηγα του κυρ-Κωστα,που τα κλεβαμε και φτιαχναμε πατινια με σανιδες απο τη διπλανη οικοδομη.κοντρες και γελια για το καλυτερο πατινι,οταν ολα ηταν ιδια και δεν μας ενοιαζε.

πατινι εγινε και η ζωη μας τωρα πια,με ρουλεμαν τις υποχρεωσεις να μας τρεχουνε κι εμεις να ψαχνουμε τη σανιδα να σωθουμε.

Θυμαμαι,τις τρυπες που ανοιγαμε στο οικοπεδο για να παιξουμε γκολφ,απο τη λαχταρα μας καναμε τοσες πολλες που καταστρεψαμε το οικοπεδο και δεν ειχαν που να παρκαρουν οι μπαμπαδες.

γηπεδο του γκολφ η ψυχη μας τωρα,με τον καθε αχρηστο να στοχευει μεσα μας,να καταστρεφει καθε τι ομορφο και να παρκαρει εκει οπου απαγορευεται το παρκιν στους μη εχοντας εργασια.

Θυμαμαι,τον τοιχο απεναντι απο το σπιτι μου,να γραφουμε με μαρκαδορο "γιαννη παμε στη κατω πλατεια,ελα" και ο γειτονας να ψαχνει τον ενοχο που ποτε δεν υπηρχε,ειμασταν ολοι αθωοι τοτε..

Τωρα τα πιο ασχημα μαντατα ερχονται μεσα απο msn κι οταν χρειαζεσαι επειγοντος καποιον η κληση σου προωθειτε παντα..και πληρωνεις για την προωθηση την εταιρεια που σε στελνει..

Θυμαμαι,χαρτοκουτα στρωμενα στο δρομο,ειμασταν οι κακοι και ειχαμε φυσοκαλαμα για τους καλους,ξαπλωμενοι πανω στις κουτες βραδυ να προσπαθουμε να τους πετυχουμε..

Χαρτοκουτα γεματα μνημες η ζωη μας,στιβαγμενα θελω,κρυφες επιθυμιες ολα σε χαρτοκουτα.και οι κακοι χωρις φυσοκαλαμα,δεν τα χρειαζονται εχουν την αναισθησια,νεο υλικο πολεμου..

Θυμαμαι...