Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Η δυναμη του απλου..

Ηρεμη..ετσι νομιζω..δεν ειμαι κ σιγουρη αλλα δεν ασχολουμε ιδιαιτερα με τα σιγουρα πια.
απολογισμος φιλων?απολογισμος ερωτων?ουτε με αυτα ασχολουμε πια..
ολα ερχονται μονα τους τελικα,οταν πρεπει,στο χρονο τους..
καποτε λεγαμε οτι ειναι να μεινει θα μεινει κ το ξεστομιζαμε σαν μια αμπελοφιλοσοφια.
Τωρα που βλεπω να μενουν κ να φευγουν πραγματα κ ανθρωποι,τωρα καταλαβαινω τη δυναμη των αμπελοσοφιων.
Σημερα ξυπνησα με τα λογια του Φιλου μου απο τη Ροδο στο μυαλο μου"γιατι δε γραφεις πια?μου λειπεις".
κι ετσι σημερα ειπα να γραψω για σενα Γιωργο.Να γραψω για τους λιγους που γρατσουνανε τη σκεψη μου συχνα αλλα δεν το ξερουν.
Αφαιρετικη σκεψη τωρα πια,αφαιρετικη ζωη,αφαιρετικη επιλογη..
Αξιες τοσο διαφορετικες απο τη μαζα..ψυχη και μυαλο τοσο μακρυα απο τους υποτιθεμενους κοντινους μου.Απλος ανθρωπος..αυτο νιωθω και ειμαι καλα με αυτο..ολα δυσκολα τα πρακτικα αλλα τοσο καλα τα συναισθηματικα,αυτα της ψυχης..σκεφτομαι δυο τρια προσωπα που εμειναν και χαμογελαω..γιατι ετσι ειναι..οτι ειναι να μεινει θα μεινει..για τα αλλα δεν ξερω να σας πω,ενας απλος ανθρωπος ειμαι μη μου βαζεται δυσκολα..
καλος σας βρηκα παλι..

...στον Γιωργο,τοσο μακρυα κ τοσο κοντα μου..

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Διαγραφη μαρκαρισμενων?

Μενου...κλικ
Μηνυματα...κλικ
Εισερχομενα...κλικ
Προσθετα...κλικ
Μαρκαρισμα πολλων...κλικ
κλικ..κλικ..κλικ..κλικ..κλικ
Διαγραφη μαρκαρισμενων μηνυματων?
Ναι.
Τα μηνυματα διαγραφηκαν.
Η ιδια διαδικασια με τις φωτογραφιες κ οτι αλλο.

Απορια..Πως γινετε το μαρκαρισμα πολλων εισερχομενων στην ψυχη μας?και πως η διαγραφη τους?

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Σαν μια Ferrari στην εθνικη οδο..

Πεμπτη πρωι,λεωφορος κηφισιας..στο ραδιοφωνο τριτο προγραμμα.οχι δεν ειμαι γνωστης ουτε φαν της κλασικης μουσικης..απλα στιγμες με χαλαρωνει,με κανει να νιωθω πιο..γεματη απο συναισθηματα(εχουν βαθμο μετρησης αραγε?σε ουγκιες?ποιος ξερει κ ποιος νοιαζεται).
Μια κυρια ψαχνει ταξι,σηκωνει το χερι,μου χαμογελαει αλλα δεν σταματαω..αργοτερα.Το μονο καλο ισως του επαγγελματος(taxidriver)ειναι οτι μπορεις να πεις"αργοτερα".Βεβαια αυτο το αργοτερα στο τελος του μηνα που το ταμειον ειναι μειον το μετανοιωνεις, οπως και τοσα αλλα στο τελος τους κανοντας ταμειο.
Ενα φιατακι παλευει να αποδειξει οτι ειναι φεραρι.Κοκκινο της φωτιας,ζαντες αλουμινιου,εξατμιση που προοριζοταν για μικρο πυραυλο της Νασα αλλα κατεληξε στο εργοστασιο της φιατ.
Δυστιχως για τον οδηγο οι δυνατοτητες του αυτοκινητου του σταματουν εκει..στο φαινεστε.Οσα εξτρα και να του βαλει πανω απο 140 δεν θα παει..κι αν βρεθει τολμηρος ο νεος θα τον προδωσει στην επομενη στροφη.

Αυτες τις μερες,ανακαλυπτω ανθρωπινες δυνατοτητες.
Ολοι εχουν καποιο οριο,μεχρι εκει.τι κι αν θες να σηκωσεις τον Ολυμπο καημενε μου φιλε,αφου δεν μπορεις.και δεν πας ουτε καν γυμναστηριο για να μπορεσεις καποτε..
Τι κι αν μιλας για αγαπη,καημενε/η μου εραστη?αφου δεν ειναι μια λεξη που απλα την λες και υπαρχει.για να γεννηθει χρειαζεται να εχεις δυνατοτητες να την κυοφορησεις.κι εσυ..
Αλλα φταιω κι εγω,φανατικη στο ανθρωπινο ειδος,να πιστευω οτι κι αν λες,να ελπιζω οτι δεν θα σε προδωσουν τα λογια σου στην επομενη στροφη..
Ο ανθρωπος ειναι απο τη φυση του λενε εγωιστης,τελικα μπορει κ να εχουν δικιο.αισθανομαι σαν μια φεραρι που βγηκε στην εθνικη οδο αθηνων-πατρων..ο δρομος δεν εχει δυνατοτητες,θα με προδωσει.το μονο που μου μενει να κανω, ειναι να συμπεριφερθω κι εγω σαν φιατακι..να προσαρμοστω στις δικες σας δυνατοτητες..γιατι δεν θελω να προδωθω στη στροφη και να φταιει η δικη σας αδυναμια..

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Με λογια δανεικα..

Προσπαθω να επιστρεψω στο"σπιτι μου"..εδω δηλαδη.Προσπαθω?δεν ξερω μπορει κ οχι.
Βλεπω καποιους αγαπημενους να με αναζητουν στη γειτονια μου και γλυκαινει το μεσα μου.Ισως γιαυτο να θελω κ να επιστρεψω..
...Θα περπατησω σιγα κ με δανεικα λογια..καλησπερες.



"…Όλα μας τα βάσανα απ’ την αλαζονεία μας είναι.Χωρίς να το θες, άθελά σου, μου κέντριζες την αλαζονεία μου και με φούντωνες. Είναι του έρωτα κι αυτό. Η αλαζονεία είναι ο κύκλος της κόλασης. Καταβροχθίζει τον εαυτό της και αυξάνει. Στεφάνι φλόγινο, καλτσοδέτα που σφίγγει και σφίγγει το λαιμό.Ο έρωτας έχυνε πετρέλαιο στη φωτιά μου, πυράκτωνε τον εγωισμό μου και πέταγε δράκοντες που κατασπάραζαν τις σάρκες τους.Να ξεχάσω λοιπόν το εγώ μου για να λυτρωθώ. Το ξέρω.Πώς το ξεχνάς όμως το εγώ σου όταν κρυώνεις, όταν λιμοκτονείς, όταν διψάς, όταν έχεις φαγούρα, όταν έχεις πονόδοντο; Πόση άγρια άσκηση χρειάζεται και που σε βγάζει;Κι εσύ άθελά σου με κατέστρεφες.Άθελά σου!Μαρτυρικότερο εμπόδιο απ’ αυτό το «άθελά σου» δε βρίσκεται. Ανέλπιδη περίπτωση, αμετακίνητη, βουνό. Έστεκε εκεί και με πλάκωνε, με παρέλυε. Σε προτιμούσα δόλια παρά έτσι. Αν καταλάβαινες τι μου έκανες, ακόμη κι επίτηδες να το έκανες, κάτι θα μπορούσε να γίνει. Να συζητήσουμε, να τσακωθούμε, να σκοτωθούμε. Θα τα βρίσκαμε ίσως. Χίλιες φορές προτιμώ τον έξυπνο κακό παρά τον χαζό καλό… "

Μάρω Βαμβουνάκη