Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Και τα δυσκολα ομορφα ειναι..

Ενας μικρος πολεμος εχει ξεσπασει μεσα μου.
Στο ενα στρατοπεδο το θελω μου.Απεναντι στο αλλο στρατοπεδο το μπορω μου.
Να δωσω τα περισσοτερα οπλα στο μπορω μου για να αντεξει.
Να αντεξει μεχρι...

Ολα υπεροχα,οπως πρεπει να ειναι.Το μεσα με το εξω μου σε τελειο συγχρονισμο.
Αρμονια συναισθηματων.Ολες οι αισθησεις στην κορυφωση τους..
Λενε οτι η εμπνευση ερχεται πιο ευκολα στα δυσκολα..Ετσι ειναι..ειμαι εδω κ γραφω αλλα δεν εχω εμπνευση..ειναι τοσο εντονα αυτα που γινονται μεσα μου,που δεν βρισκω τον τροπο να τα ντυσω με λεξεις.

Μερες τωρα σκεφτομαι να κανω διαγραφη στο blog μου.

Και τα δυσκολα ομορφα ειναι..αρκει να τα αντεχεις...
Μενω στα ομορφα..οταν δυο ματια γινονται ο κοσμος ολος δεν εχει σημασια τιποτα αλλο...ελπιζεις..

Μετραω τις σιωπες μου τα βραδυα που ειμαι μονη μου...μονη σαν παρουσια τωρα πια.
Κανω ονειρα για το αυριο..καμια φορα ξεχνιεμαι κ κανω κ για το μεθαυριο,και για την αλλη βδομαδα...οταν νυχτωνει αρκετα ονειρευομαι και για το πολυ μετα..
ενα βημα τη καθε φορα..ειναι κι αυτος ο αλλος μου εαυτος που βιαζεται γμτ..θελει να τρεξει κ κανει δρασκελιες καμια φορα.

Μπερδεμενα ολα μεσα μου...και τοσο ξεκαθαρα παλι..
Παντα ξερουμε..παντα..αρκει να θελουμε να δουμε..
Θελω να μπορω να αντεξω..να ειμαι εδω για το πολυ μακρινο ονειρο..αυτο που κανω αργα τη νυχτα..

Και τα δυσκολα ομορφα ειναι...δως μου τη δυναμη να τα αντεξω..