Υπνε που παιρνεις τα παιδια
ελα παρε κι εμενα
βεβαια παιδι δεν ειμαι
αλλο ζητημα τωρα
αν ολο ζητω
ολο θελω
ολο ρωτω το ακατανοητο
γιατι
γιατι δεν ειναι η θαλασσα ξηρα
γιατι δεν ειναι τρυφερη η ξηρασια
γιατι οταν προσθετω
λιγο πιο εντονο κοκκινο στο κοκκινο
το κερδος μου ξεβαφει
σαν παιδι τσιριζω
το θελω το θελω
ειναι δικο μου
αλλα παιδι δεν ειμαι
αλλο ζητημα τωρα
αν τη νυχτα κλαιω
και σαν να ειμαι παιδι που
ακομα δε μιλα
δεν ξερω να αρθρωσω αν ποναω
η αν απορω
ναι παιδι δεν ειμαι
αλλο θεμα αν
οταν μου φωναζουν
μη εκει.μη,κανει τζιζ
εγω ολο εκει βαζω το χερακι μου
ειμαι περιεργη να καει το χερακι μου
κι επειδη αυτο το αναφαιρετα
δικο μου λαθος
ποτε του δε θα μεγαλωσει
γι αυτο λεω χερακι μου αντι για χερι.
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
(λατρεμενο ποιημα)
γιατι δεν μοιραζεσαι τα κλειδωμενα σου
γιατι φοβασαι τη φλογα στο τζακι της ψυχης σου
αλλο θεμα αν ψαχνεις και δεν βρισκεις
παντα σου αρεσε να ψαχνεις
γιατι δεν σου αρεσει ο χειμωνας
το καλοκαιρι ειναι αφαιρετικο θα μου πεις
αλλο θεμα αν ονειρευομαι το παρισι σημερα
ενω λατρευω ενα ταξιδι στη ρωμη
απορια που την εχω κι αποψε
γιατι δεν υπαρχεις ακομα.