Το καδρακι..

"Και το πιο μικρο χαμογελο δινει νοημα στη ζωη".
Τα ματια ειναι καρφωμενα στο μικρο καδρακι που κρεμεται στον τοιχο.Δωρο απο καποια ξενοιαστα παιδικα χρονια.Το διαβαζω και..χαμογελω.
Χαμογελαω τωρα που απο το γυαλι της τηλεορασης μου,χυνονται μεσα στο δωματιο μου,αιματα κ ακρωτηριασμενα πτωματα απο πολεμους ,που δεν μαθω ποτε γιατι γινονται.
Χαμογελαω τωρα που τα τανκς κυκλοφορουν και εισβαλουν πανω στους δισκους μου,που με κανονιες ριχνουν απο τους τοιχους τις αφισες των ανυπαρκτων ηρωων μου και το καδρακι.
Χαμογελαω καθως το δωματιο μου εχει γεμισει απο τους καπνους των μαχων και τις οσμες των δακρυγονων που απαθεις και απροσωποι ενστολοι ριχνουν κατα των γυμνων διαδηλωτων.Χαμογελαω.
Πηραν φωτια οι βιβλιοθηκες,λιωνουν τα βινιλια,καπνοι βγαινουν απο τα ματια του elvis και αιμα απο το στομα του σνουπη..
Χαμογελαω στον παπα που μου μιλαει για τα βασανηστηρια της κολασεως,στα δενδρα με τις καρφωμενες συριγγες,στο χαμενο φανταρο που αγνοειτε η τυχη του..
Χαμογελαω στους εφιαλτες που μου προσφερονται με ωραιο περιτυλιγμα,ατοκως,με δοσεις και δηθεν για το καλο μου.
Χαμογελαωστις αιωνιες αγαπες,στις αιωνιες φιλιες.Σαυτους που με ενα χαμογελο τους σκοτωνουν,γκρεμιζουν,πυροβολουν.
Χαμογελαω στα παιδια που πεθαινουν καθε μερα απο την πεινα..

Το καδρακι κοιτεται αψυχο στο πατωμα."και το πιο μικρο χαμογελο δινει νοημα στη ζωη'
Ποσες παγιδες κρυβει ενα χαμογελο αληθεια,ποσο ψευτικο μπορει να ειναι.Και ειναι τοσο ευκολο να "χαμογελας'

Το χαμογελο επιτυγχανεται οταν και οι δυο γωνιες του στοματος μας ανεβαινουν προς τα πανω στο ιδιο υψος..ειναι τοσο απλο...