Παρασκευή 3 Αυγούστου 2007

Ζαμαν Φου..

Τον βρηκα σε μια πλατεια,κοντα στο κεραμικο.καποια κοπελα τον ειχε μαζεψει απο την πετρου ραλλη.τον αφησε στη πλατεια και ητανε φιλικος με ολους τους θαμωνες που πινανε το καφεδοποτακι τους.Εκλεβε χαδια απο ολους μα σε κανεναν δεν χαριζοτανε για πολυ ωρα.Τον πηρα κι εγω μια αγκαλια..μια αγκαλια που ακομα κραταει.Ναι ,ο μικρος τετραποδος κολησε πανω μου κ επαψε να γυρευει χαδια περιστασιακα.Το ιδιο βραδυ,γυρισαμε μαζι σπιτι.Καναμε βολτα στο λυκαβητο,φαγαμε,κλαψαμε λιγακι το βραδυ μεχρι να κοιμηθουμε.Το ξυπνητηρι χτυπησε μια ωρα νωριτερα το επομενο πρωινο.Ο μικρος επρεπε να παει βολτα.Η αποσταση πια μεταξυ μας δεν ξεπερνουσε το μισο μετρο(ακομα τοσο ειναι).Το απογευμα επισκεψη στο γιατρο.Αψογη συμπεριφορα ο μικρος.Ο γιατρος ρωταει το ονομα."Ζαμαν φου"του λεω.ονοματεπωνυμο.Αυτο ητανε.μπηκε στη ζωη μου κ αλλαξε την καθημερινοτητα μου.Με παει κθε πρωι βολτα,στο λυκαβητο(χρονια ειχα να μυρισω πρωινες μυρωδιες της φυσης).Το βραδακυ παλι βολτες.ετοιμαζομαστε και να παμε διακοπες σε λιγες μερες.Απο σεπτεμβρη θα πρεπει να αλλαξω σπιτι,χρειαζεται μπαλκονι η αυλη.Το σπιτι που μενω τωρα το λατρευω.δεν ειναι περιεργο?δεν με νοιαζει καθολου που θα μετακομισω..ειμουνα κακοδιαθετη πριν τη γνωριμια μας και τωρα γελαω μαζι του κ σα να μου γελαει κ αυτος..
τιποτα πιο ομορφο απο το να μοιραζεσαι συναισθηματα,απο το να δινεις αγαπη κ στοργη.με κοιταει με ευγνωμοσυνη και αρχισα να τον κοιταω κ εγω με την ιδια ευγνωμοσυνη..
θα εχουμε ενα δυσκολο χειμωνα λογο προσαρμογης,αλλα και εναν ομορφο χειμωνα να γνωριστουμε κ να μοιραστουμε στιγμες...

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραία τα σκυλάκια. Δέχονται όση αγάπη τους προσφέρουμε και μας την ανταποδίδουν - ακριβώς το αντίθετο από ότι κάνουν οι άνθρωποι. Κάθονται και μας ακούνε, λυπούνται με τη λύπη μας και χαίρονται με τη χαρά μας, δε μας εγκαταλείπουν ούτε μας προδίδουν ποτέ. Όμως δεν είναι άνθρωποι. Και όσο κι αν μας πληγώνουν οι άνθρωποι, είναι η ανθρώπινη συντροφιά αυτή που πάντα αναζητούμε. Διαφορετικά είναι σαν να εγκαταλείπουμε τη ζωή και να βυθιζόμαστε στη μοναξιά μας. Και η μοναξιά είναι πολλές φορές όμορφη, αλλά η εγκατάλειψη ποτέ.
Να χαίρεσαι τον καινούριο σου φίλο.

Ανώνυμος είπε...

Katerina μου, καλορίζικο το blog και από εδώ, μιας και δεν στο έχω πει γραπτώς...
Για τον μικρούλη έχω να πω οτι θα είναι πλέον ο δικός μας Ζαμάν (αν και του χρωστάω κάτι...).

Θα τα λέμε και απο εδώ πλέον (αν και προτιμώ το live)...
Πολλά φιλιά....!!!

F είπε...

Πρέπει να αποφασίσεις: Θα σε βάλω αύριο σ' αυτούς που αγαπάμε; Ή στο τέλος της εβδομάδας;

Φιλιά πολλά!

katerina.. είπε...

@μανος
με βρηκες κ εσυ...φυσικα και live.ο ζαμαν μας αρχισε να γαυγιζει χτες το βραδυ για πρωτη φορα.γινεται ανδρας σιγα σιγα.φιλια.
@f
καλε μου δασκαλε,τι να πω.δεν μπορω τη δημοσιοτητα,σκιαζομαι,αλλα δεν μπορω κ να σου χαλασω χατηρι μωρε.οπως κρινεις εσυ λοιπον κανε.περιμενω να σε δω απο κοντα.φιλια.

katerina.. είπε...

@a_g
δεν εχω κατι με τους ανθρωπους αλλα ουτε κ με τη μοναξια.οταν εκτιθεσαι σε επαφες οποιουδηποτε τυπου,ακομα κ με ζωακια,σιγουρα θα πληγωθεις καποια στιγμη.οταν καταφερει κανεις να γινει φιλος με τη μοναχικοτητα του,τοτε ειναι πιο ευκολα να ειναι μαζι με αλλους ανθρωπους.ο καινουργιος μου φιλους σιγουρα θα σου εστελνε φιλια μουσουδενια..

maya είπε...

η προσαρμογή αν είσαι μεθοδική και αυστηρή θα κρατήσει πολύ λίγο και ο χειμώνας σας θα είναι πολύ ζεστός και τρυφερός.
χ