Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Εξομολογηση..

Ηταν δεκεμβρης,περυσι.Λιγο πριν τις γιορτες θυμαμαι..Εξω ειχε ενα διαβολεμενο κρυο,οχι ομως τοσο που να κρυωσει πιοτερο το μεσα μου.Μπηκα στο αυτοκινητο κ ξεκινησα σαν τρελη να ερθω να σε βρω.Σε ολη τη διαδρομη εκλαιγα.Το ποσο κλαμα μπορει να εχουνε αυτα τα ματια,ειναι σκιαχτικο.Ερχομουν να σε βρω.Ερχομουν να χωθω στην αγκαλια σου κ να κλαψω.Δεν θελω τιποτα περισοτερο,μονο να κλαψω στην αγκαλια σου.Λυπαμαι που δεν μπορω να πω στη ζεστη αγκαλια σου,αλλα δεν ξερω τι θερμοκρασια εχει.Μαγκαλιασες αραγε ποτε?δεν θυμαμαι γαμωτο.Σπαω το κεφαλι μου να θυμηθω αλλα τιποτα.Ισως ,οταν μου εδινες εκεινα τα"επισημα"φιλια,ξερεις..τα χριστουγεννα,το πασχα κ σε ολες τις επισημες γιορτες.επισημα κ τα φιλια σου.
Σε ολη τη διαδρομη εκλαιγα,σκεψεις για λογια ανυποτα επνιγαν το μυαλο μου.Θα στα πω ολα οταν φτασω.Ολα.Οσα δεν εχω πει ποτε κ με πνιγουν.
Για τα κρυα βραδυα,σαν το σημερινο,που φοβομουνα τους κεραυνους κ ηθελα να τρυπωσω στο κρεβατι σου να μην φοβαμαι.
Για τις ανοητες αναγκες μου,τις τοσο πεζες απεναντι στις δικες σας θεωριες."να εχεις φαγητο,ρουχα κ ενα κεραμιδι πανω απο το κεφαλι σου"..που να ηξερες οτι μετα απο τοσα χρονια κοιμηθηκα σε παγκακι στα εξαρχεια,με κεραμιδι τ αστερια κ ητανε ο πιο γλυκος υπνος της ζωης μου..
Ειμαι στα μισα της διαδρομης...θα σου πω κ για το ωραιο παραμυθι(το μοναδικο που μου ειπατε)οτι με πηρατε απο τους γυφτους.Ποσο με βολευε αυτο το ψεμα.Ηταν η απαντηση στο γιατι αισθανομαι τοσο ξενη μεσα σε ολους εσας,τους τοσο δικους μου.Σαν τον Αγιο Βασιλη καταρριφθηκε κ αυτος ο μυθος.
Ειμαι εξω απο την πορτα σου.Βρεχει κολασμενα,ανελεητα.Θα σου πω για τα πρωτα μου βηματα(κ τα τωρινα,δυστιχως)της κοινωνικοποιησης μου.Τοτε που οι γνωστοι κ οι φιλοι με εβλεπαν σαν εξωγηινη γιατι δεν τους ακουμπουσα κ δεν τους φυλουσα οταν συναντιομασταν.Και καλα οι γνωστοι,οι φιλοι ομως?πως να τους αντιμετωπισεις?τι να τους πεις?οτι δεν εχω μαθει να εκδηλωνομαι,να αγκαλιαζω,να φυλαω?για το να μιλαω δε πιο ουσιαστικα,ουτε λογος.
Εχει περασει αρκετη ωρα κ εγω ειμαι ακομα εξω απο την πορτα σου.
Σε λιγο θα μπω μεσα κ θα σου πω γιατι δεν σου μιλαω για τα δικα μου ποτε.Οπως τοτε που σου ανακοινωσα οτι την επομενη κυριακη αραβωνιαζομαι.Ετσι απλα κ λιτα.Και μετα απο 2 χρονια κ κατι,σου ειπα περνω διαζυγιο,παλι απλα κ λιτα.
Θα σου πω για την ερωτικη μου ζωη που αλλαξε απο τοτε,αλλα ειμαι ευτιχισμενη μεσα απο αυτη την αλλαγη.Ομως να..ειναι που δεν θελω να σου λεω αλλα ψεματα.ειμαι καλα,εχω γκομενο,τα παμε καλα.Να μαθεις επιτελους οτι δεν ειμαι καλα,δεν εχω καποιον γκομενο κ ουτε θα αποκτησω κ ποτε.Σου ειπα,αλλαξαν οι ερωτικες μου προτιμησεις.
Θα σου πω για τα μεγαλα ζορια που περασα καπνιζοντας τις γοπες,ναι το 2000
κατι ητανε γιατι δεν ειχα φραγκο.Θυμασαι?με επερνες τηλεφωνο και σου ελεγα ολα καλα,εχω τα παντα δεν μου λειπει τιποτα.
Ετοιμαζομαι να σκουπισω τα ματια μου κ να σου χτυπησω το κουδουνι.Πρωτα θα πεσω στην αγκαλια σου κ θα κλαψω.Μετα θα σου πω ποσο πολυ σαγαπω,που κ αυτο δεν μαθαμε ποτε να το λεμε.Σαν μια λεξη που εμελε να μην υπαρχει στο λεξιλογιο μας.Το δικομας λεξιλογιο.Ξερεις αυτο που περιεχει τι σοφες λεξεις"φαγητο,ρουχα,παπουτσια,κεραμιδι".
Μην ξεχασω να σου πω για τα βραδυα που διαβαζα με το φακο,κατω απο το παπλωμα,κρυφα για να μην φωναζει που δεν κοιμαμε..Ποσο μισουσα το καλοκαιρι που δεν μπορουσα να κρυψω το φως απο τον φακο κ κατα συνεπεια δεν μπορουσα να διαβασω.(ακομα το μισω το καλοκαιρι).
Και οταν θα σου πω για ευαισθησιες μου,τι κανω,που παω τι θελω,γιατι τοσο κακο γυρω μου,μεσα μου,τοτε θα σου πω οτι ναι,το ξερω πως μαγαπας.το ξερω πολυ καλα,οπως ξερω οτι εκανες τα παντα για μενα.Μονο που τα δικα σου παντα ειναι τα δικα μου τιποτα.
Το ξερω οτι δεν φταις εσυ γιαυτο που εισαι κ εγινες.
Τρεμω στη σκεψη να σε χασω καποτε.Ξερεις τι με φοβιζει πιο πολυ?οχι η απουσια σου αλλα οτι δεν θα εχουνε ειπωθει πραγματα που πρεπει.Κι αυτο ειναι σκιαχτικο.Γι αυτο σημερα οταν θα σου τα πω ολα αυτα κ αλλα τοσα,θα σου πω κ τη μεγαλυτερη αληθεια μου που τοσο καιει τα χειλη μου να βγει....."Μαμα,σ αγαπαω.."

Πισω απο τους υαλοκαθαριστηρες του αυτοκινητου,ειδα τον ηλιο να κανει δειλα την εμφανιση του.επρεπε να φυγω γρηγορα.Σε λιγο θα βγεις να σκουπισεις κ δεν πρεπει να με δεις.τι θα σκεφτεις οταν με δεις μπροστα σου πρωι πρωι?
Γυρισα σπιτι,προσπαθησα να διαβασω πρωινες εφημεριδες απο την ομονοια,προσπαθησα να πιω πικρο καφε(γλυκο πινω χρονια τωρα)για να παει με την γευση απο το στομα μου,προσπαθησα να ακουσω μουσικη..Δεν ξερω τι απο ολα αυτα εκανα..Ξυπνησα το απογευμα απο τον ηχω του τηλεφωνου.
"ελα,ολα καλα?"
"καλα μαμα"
'εφαγες?"
΄ναι"
"να προσεχεις"
"θα προσεχω"
"γεια σου"
"γεια"

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι εκεί πάντα μέσα στη ζωή μου τα φώτα της ν' ανάβεις κι ας μην τη ζεις μαζί μου ..
Αυτό θυμήθηκα διαβάζοντας το ποστ σου.καλά τα γράφεις και τα σκέφτεσαι και για να δικαιολογήσω και το nickname μου  το ανείπωτο πρέπει να ειπωθεί για την εντελέχεια της ύπαρξής σου .καλημέρες.

Μαρινα ..... είπε...

αποψε....κι αυριο....
ισως και μετα....
φιλ..........ι σε ευχαριστω

κατερινα

katerina.. είπε...

@analyse i paralyse..καλυτερα να μη μιλας,κακες αν κανεις σκεψεις.μ αν συλογασε ομορφα ειναι χρυσος οι λεξεις.ακομα δεν συλογαμε τοσο ομορφα..το παλευω ομως..για την εντελεχεια της κατερινας.καλη σου μερα.
@μαρινα γ.....εμπυρη γνωση..κ σημερα κ ναι ισως κ μετα...για οσο..χρονια καλα σου ευχομαι.σε ευχαριστω για χτες,για σημερα..

Negma είπε...

Κατερίνα μου...

...............

Μπα... Δεν βγαίνει τίποτα να πω...

Κάτι δάκρυα πήγαν να βγουν, αλλά ευτυχώς τα πρόλαβα...

Ευτυχώς, γιατί δεν χρειάζεται να με ρωτήσει κανείς γιατί κλαίω κι εγώ να πρέπει να ψάχνω τι θα απαντήσω... πάλι...

katerina.. είπε...

@negma..μετα απο καποια χρονια,εξαιτιας της θεραπειας του αυχενικου,εκλαψα τρελα απο τον πονο.αργοτερα καταλαβα οτι τα περισοτερα δακρυα δεν ειχαν να κανουν με τον πονο.ηταν εγκλοβισμενα χρονια τωρα..ευτιχως εχω θεραπεια 2 φορες τη βδομαδα γιατι υπαρχει πολυ πραγμα..να χαμογελας κ να κλαις χωρις να απολογισαι οσο γινετε..
φιλια

katerina.. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μαρινα ..... είπε...

κατερινα μου.....
περασα και προχθες και χθες...
σημαδια δεν αφησα....
κακως....κακιστα σκεφτομουν το βραδυ....
τωρα καθησα απεναντι απ την οθονη μου.....
πρωτη σκεψη...να ερθω και σημαδι να αφησω....

και σε βρηκα στο σπιτι μου...

καλος κι ομορφος οιωνος σκεφτηκα....

το δοκιμαστηριο που ελεγες ....που ελεγα

φιλι....κατερινα
φιλι.... σ΄οτι μας "ομορφαινει" επιστρεφουμε...

φιλι....απογευματινο

Μαρινα ..... είπε...

να προσεχεις...
θα προσεχω....

να με ακους....
θα σε ακουω

να με αφουγκραζεσαι...
μα!.... δεν μπορω

φιλι....καλη σου νυχτα Κατερινα

maya είπε...

απο τα πιο δυνατά κείμενα πούχω διαβάσει τελευταία κατερινάκι φιλενάδα μου.
και συνέχεια η σκέψη μου ήταν για έναν πατέρα, σχέση ιδιότυπη δική μου - πόσα αναγνώρισα στις λέξεις σου, πόσο βρέθηκα στις σκέψεις σου. τι καλά που ήρθα σήμερα εδώ. ο πόνος , το κενό, η απειρία στην αγάπη...πόσο μας σμιλεύει και πάλι πρωτόγονους μας αφήνει.
εσύ έχεις επαναστατήσει. μπορείς να νοιώθεις.
"τα δικά τους πάντα, τα δικά σου τίποτα." πόσο υπέροχα εκφράζεσαι κατερίνα. συγκλονιστικό.

να μιλάς, να γράφεις, να αγαπάς, να χαίρεσαι και να μην πονάς. να μην πονάς. αρκετά. και έξω και μέσα. αρκετά.

θέλω αγκαλιά να σου δώσω. πόσο με συγκίνησες. πόσο καταλαβαίνω.

καλό βράδυ
φιλιά φίλης.
χχχ

katerina.. είπε...

@Μαρινα γ..σε αφουγκραζομαι,ναι το μπορω.
.
@maya..καλημερες,σμιλεμενες και πρωτογονες μαζι..δεν ειχα σκεφτει ποτε την ιδεα οτι το να νιωθεις ειναι κ αυτο μια επανασταση..κ πως να μην ειναι αλλωστε.σευχαριστω.

maya είπε...

πέρασα για καλημέρα
εγώ παλεύω να μην φοβάμαι αυτά που νοιώθω. τα δυνατά. όμορφα και άσχημα. μην νομίζεις. και τα όμορφα, κάποιοι τα φοβούνται οταν τα προσφέρεις. και μαζευόμαστε. αλλά είναι μαγκιά να νοιώθεις. χωρίς φίλτρα.
κι όποιος αντέχει.

φιλιάχχχ

Ανώνυμος είπε...

όσο το διάβαζα σκεφτόμουν τον πατέρα μου... και πόσο θα 'θελα να του 'λεγα σ' αγαπώ...

τέλεια η ανάρτηση σου...
μ' άγγιξε... πραγματικά...
Καλή σου νύχτα..

katerina.. είπε...

@ να το πεις το σαγαπω ανωνυμε/η.οπου κι αν ειναι θα το νιωσει να σαι σιγουρος/η.ευχαριστω για το περασμα.