Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Ετσι εζησα.Παντοτε..

Τάσος Λειβαδίτης
"Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας" (απόσπασμα)


ΙΙΙ
Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.

Σαν είμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου
έσκυβε και με ρωτούσε. Τι έχεις αγόρι;
Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ' τον ώμο της
έναν κόσμο άδειο από σένα.
Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι
είτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.
Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής είταν που αργούσες ακόμα όταν τη νύχτα κοίταζα τ' αστέρια είταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα δεν είτανε κανείς. Κάπου όμως μες στον κόσμο είταν η καρδιά σου που χτυπούσε.

Έτσι έζησα. Πάντοτε.

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά - θυμάσαι; - μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου.

Θυμάσαι, αγάπη μου, "την πρώτη μεγάλη μέρα μας";
Σου πήγαινε αυτό το κίτρινο φόρεμα
έν' απλό φτηνό φόρεμα, μα είταν τόσο όμορφα κίτρινο.
Οι τσέπες του κεντημένες με μεγάλα καφετιά λουλούδια.
Σου πήγαινε στο πρόσωπο σου ο ήλιος
σου πήγαινε στην άκρη του δρόμου αυτό το τριανταφυλλένιο σύννεφο κι αυτή η φωνή μακριά ενός πλανόδιου ακονιστή - σου πήγαινε.

Έβαζα τα χέρια μου στις τσέπες, τα ξανάβγαζα.
Βαδίζαμε δίχω λέξη. Μα και τι να πει κανείς
όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός και τα μάτια σου
τόσο μεγάλα. Ένα παιδί στη γωνιά τραγούδαγε τις λεμονάδες του. Ήπιαμε μια στα δυο. Κι αυτό το χελιδόνι που πέρασε ξαφνικά πλάι στα μαλλιά σου. Τι σου είπε λοιπόν;

Είναι τόσο όμορφα τα μαλλιά σου. Δεν μπορεί, κάτι θα σου είπε.

Το ξενοδοχείο είταν μικρό σε μια παλιά συνοικία πλάι στο σταθμό που μες στην αντηλιά κοιτάζαμε να μανουβράρουμε τα τραίνα.

Αλήθεια κείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω
- πόσο σου πήγαιναν.

Α, θα 'θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου τα
γόνατα που σε γεννήσανε για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το φόρεμα σου να κρύψω σα φυλαχτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ' το σεντόνι που κοιμήθηκες. Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα που σ' έχει δει γυμνή πριν από μένα να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία. Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ' τον έρωτα εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.

10 σχόλια:

LIAKI είπε...

Φίλη μου γλυκειά...τι όμορφο....!!!!Και επιτέλους βρήκα κείμενό σου με τόνους!!!!!Φιλιά πολλά να έχουμε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!!!!

maya είπε...

αλλού.

μόνο αυτό μου βγαίνει τώρα...

είναι υπέροχο και δεν το ήξερα όλο αυτό...

μ'έφτιαξες...

υπάρχει τέτοιο νέκταρ αγάπης?
πες μου ναι... να ελπίζω...
πως μπορούμε να είμαστε καλύτεροι
ομορφότεροι...

ευχαριστώ πολύ για την ελπίδα σήμερα.

μην κρύβεσαι απο τον ήλιο!
εσένα ψάχνει :)))))))

πολύχρωμη καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.απάντα και σε κανα μειλ...

"κι ο έρωτας είναι η τρέλλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον..."
τάσος λειβαδίτης
(φύλλα ημερολογίου)

Roadartist είπε...

Πάρα πολύ όμορφο...
Να εισαι καλα!

Dee Dee είπε...

Δεν το ηξερα Κατερινα μου αυτο ....

μας ταξιδεψες σε δυσκολα μονοπατια πρωι πρωι :)

Εκει στο απολυτο του ερωτα ειναι κλειδωμενη η ευτυχια!

Καλημερα!!

katerina.. είπε...

καλημερα..
liaki μου ειδες τι κανει η τεχνολογια?ανακαλυψα κι εγω τους τονους!!χρονια πολλα και ομορφα και απο εδω φιλη μου.
maya καλη μου,,αλλου..παντα αλλου..και ναι,υπαρχει..να ελπιζεις..
roadartis..σευχαριστω..
dee dee και τα δυσκολα ομορφα ειναι ναι?να σαι καλα..

F είπε...

καλημέρα Κατερίνα μου

πολύ όμορφο το κείμενο

φιλιά πολλά

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μπράβο! Χαίρομαι να διαβάζω τέτοια όμορφα! :)) Να είστε πάντα καλά!! :))
Καλημέρα!

katerina.. είπε...

@ ανωνυμος/η απο το ποστ"εξομολογηση.σευχαριστω για τα λογια σου και ναι να το πεις το'σαγαπω"ποτε δεν ειναι αργα.καλημερα

Ανώνυμος είπε...

Θυμάσαι καμία όμορφη στιγμή της ζωής σου που να σου έχει μείνει πολύ έντονα χαραγμένη μεχρι και σήμερα?
Εχεις εξαφανιστεί ποτέ χωρίς να δώσεις σημεία ζωής έστω και για λίγο?
Ποιό είναι το μέρος που θα ήθελες να πίνεις κάθε πρωί τον καφέ σου αν μπορούσες?
Ποιό είναι το πιό όμορφο δώρο που σου έχουν κάνει?
Θέλω να δω τι έχει αλλάξει σ'αυτές τις απαντήσεις από τότε. Στις επώδυνες ξέρω!
Εγώ έχω την ίδια διάθεση να ταξιδέψω σήμερα, να σταματήσω για καφέ σ'ενα μαγαζάκι στην άκρη του δρόμου, να δυναμώσω το ραδιόφωνο, να 'χω τέρμα τα παράθυρα κ ας με κοιτάζουν όλοι.
Εσύ??????

Ανώνυμος είπε...

aaxxx para polu oraio!molis to diavasa tolmo na pos sygkinithika polu,to ekana mia antigrafi k to esteila stin agapi mou oxi gia na tis thymiso ti proti mas mera, (eimai sigouros pos ti thymate)
oute gia na tis po s agapo giati to kserei kala,alla i eyxi pou ekana molis to esteila itan na vrethei syntoma konta mou!len pos otan les tin eyxi pou kaneis den vgenei!isxyei arage k otan ti grafeis?den ksero!
eyxaristo!!!!