Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Ιδανικος κι αναξιος εραστης..

Στίχοι: Νίκος ΚαββαδίαςΜουσική: Γιάννης Σπανός
θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστήςτων μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξθ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθείκαι λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώσε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

γιατι αυτο ειμαι..γιατι το λεω κ δεν με πιστευεις..γιατι το δειχνω και δεν το βλεπεις..γιατι συμβαινει και το αρνησε...γιατι ειμαι εγω και δεν υπαρχω...γιατι εισαι εσυ και σε σκοτωνω..χωρις να το θελω,ετσι αναξια κ ιδανικα..

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΜΗ ΜΟΥ ΑΡΝΗΘΕΙΣ ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ
ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΝΑΥΑΓΙΑ

Μαρινα ..... είπε...

καλη σου νυχτα Κατερινα....
αναξιοι κι ιδανικοι όλοι πορευομαστε....
σε ερωτες και φιλιες που τριανταφυλλα πληγες ανοίγουν μα εμεις παντα θα τις αποζητουμε μα και πάντα θα τις δημιουργουμε....

καλη σου νύχτα κατερινα....
κι ας ειναι ναυαγια τα όνειρα...
καθε ναυαγιο περισσότερο απο εναν θυσαυρο στα σπλαχνα του εχει...

καλη σου νυχτα....

katerina.. είπε...

οχι δεν θα στην αρνηθω αυτη τη φορα..κ ας ξερουμε τη συγουρια του γυρισμου σαν ναυαγια..και τωρα τι ειμαστε αλλωστε..καλημερα(ελπιζω πιο δυνατη)

@μαρινα..μου.πολλοι οι θησαυροι στα σπλαχνα,αμετρητα και τα τερατα μεσα σαυτα..καλημερα σου.

Negma είπε...

Δεν νομίζω να υπάρχουν άλλα λόγια που θα μπορούσαν να με περιγράψουν καλύτερα.

Μικρή το άκουγα κι έκλαιγα στην ιδέα και μόνο να έρθει μια μέρα που θα έχω γίνει έτσι.

Τώρα που είμαι πια έτσι, τα δάκρυα είναι πολύ φτωχά για να ξεβγάλουν τον πόνο μου...